Merhaba Anneler,
Dertlesmek icin yaziyorum cunku anlatacak kimsem yok maalesef. Fakir ve kalabalik bir ailede buyudum. Annem hep babamin hakaretkerinde kavga gurultusunde ezilen, babamin hizmetkari bir kadindi. Bende annem icin hep uzulur dualar eder allahim bana guc versede su babami öldürsem derdim. Simdi 38 yasinda ve evliyim. Evliligin ilk yillari annem birgun esimin yaninda sakin cocuk mocuk yapma ben bakamam demisti. 5 cocuk buyuttu. Bide babamin derdi kadin hakli derdim. Sonra ben hamile kaldim. 6 aylik hamileyken rahatsizlandim ve bebegim karnimda öldü bende ölümden döndüm. Hastanede yatarken insanın annesi gelip bakmazmı hep eşimin ailesinde birileri geldi baktı . Annem ise eve koşa koşa gitti babam aç kalmasın diye. Yıllar sonra çocugum oldu. Kirki cikana kadar kayinvalidemle donusumlu yanimda kalin dedim. Tecrubesizlikten bebege bakamam diye tedirgindim. Bir hafta geldi baban izin vermiyo artik dedi gitti.
Simdi yurtdisina tasindik anne gel biraz kal yanimizda bizede iyi gelir buralarda diyorum babani birakip gelemem diyor.
O masum gariban ezilen kadin gozumde bu olaylari ve daha fazlasini dusununce baska biri oluverdi. Yoksa benim annemde babam gibi ici bize karsi sevgisizmiydi. Cunku bir kere bile gelmek istemezmiyim lafi cikmadi agzindan yillar sonra anladim aslinda oda istemiyordu yanimda olmak.