Ekranda izledikleri her şeyde aslında bir zaman kavramı yok. 2 dakika içerisinde hem sabah hem öğlen ardından gece oluyor ve yatağa giriyorlar. Çocuklar bu karmaşa karşısında afallayıp tüm bu izledikleri zaman karmaşasını kendi hayatına geçirmeye çalışıp hızlı, aksi, sinirli ve aşırı hareketli oluyor.
Açtım ama izlemiyor diye birşey yok, tüm sesler kayboluyor beyne. Bu kez görsel olarak değil duyusal olarak tepkisiz, hissiz ve agresif oluyorlar.