Bekarken gerçekten özgürdum.calisiyordum.bi çevrem bana saygı duyan seven cıvıl cıvıl neşe saçan yüzümde hep bir gülümseme vardı , eşimle tanıştım çok hızlı ilerledi herşey nasıl olduğunu anlamadan bir anda evlendik 21 yasndaydim snra çok uzakalra geldim hiç tanimadigim ailem bir arkadaşım olmayan bir şehre geldim aile olmak için çok cabladim onlara uymak huylarına alışmak ben böyle hayal etmemiştim.hani sanıyordum ki eşim hep beni sececek kimse bana laf edemez arkamda eism var ama eşim koca.bir hayal kırıklığı oldu maddi yönden asla zora sokmadı beni ilk zmanlar iş bile buldu kendi mesleğimi yapma fırsatım bile oldu ama şartlar izin vermedi birkatim çocuğumuz olamz.dedidle rcok yoldan geçtik 2 çocuğum var smdi 7 yıl oldu evleneli tam 7 yıl eşim alkol almayız biz bilmeyiz dedi en ufak şeyde sarhoş a vurdu saçma sapan bir hal aldı evliliğimiz ailesi çok burnunu soktu annesi ona asla hakkımı helal etmiyorum asla söyledikleri lafları biz soyeldik demezler yalan biz öyle bisis demedik derler ,, çok bunaladim sıkıldım eşimle aile olduğumu hissedemiyorum asla birlikte bu etkinlik yapınca mutlu değiliz hep bir tartışma hep bir kaos hep bir hüzün hiç mutlu değilim ara ara düşünüyorum eskiden ne mutluydum niye aynısı olamıyor.diye çok düşünüyorum ama cvp yok , iletişim yok sevildivimi değer verildiğini hissetmiyorum en önemlisi yüzüm hiç ama.hic gülmüyor .