Evlendim bir sürü sorun yasadım arkamda ne bi dagım oldu ne dalım.Babam yasasaydı eminim beni kimsenin üzmesine izin vermezdi .Annem varla yok arası hicbir zaman arkamda olmadı .Kimsesiz kaldım esime karsı ellere karsı o yüzden de bu kadar kolay üzebildiler demek.Esim olacak insan bile sana acıyrm kimsen yok vs diyebildi .Oysaki o kadar güclü oldum ki ben kendimce.Cok zoruma gidiyor etrafımda babaları ,düzenli bi ailesi olup el üstünde tutulan kadınları gördükçe .Neden ben diyor insan bazen.Babamin ölümü kader ailemin kötülugü annemin gücsüzlügü babamdan sonra abimin vefasızlıgı da mı kader...Elin adamına sıgındım belki bi babam olamadi olamazda ama güvenebildigim tek yer de mi boş.Kendimi hep eksik hissettim bu konuda ama üstünü örtüp güclü gibi hicbir sey olmamıs gibi yasıyrm sanıyrdm.meger öyle hissetirmemisim etrafıma en yakınıma...Öyle icimden dertlesmek geldi yazdm belki benim.gibi hissedenler vardır ...