Çok hareketli bi çocuktu her zaman anne karnında bile. 23 aylık şuan ve ben baş edemez oldum.
Dünya kadar oyuncakları var en fazla 5 dk oynayıp mutfak esyalarina, temizlik malzemelerine, evdeki çiçeklere, süs eşyalarına, kitaplığa sarıyor.
Günde en az 10 kere kitaplik düzenliyorum, kitapliktan kitaplari indiriyo yırtıyor, saksilari deviriyor.
Tencereleri indiriyo tavalar yamuldu artık. Kac tane sürahi kırdı. Masanin üstüne çıkıyor koltuklarin altina giriyor perdeye asılıyor kornişi kopardi bi kere.
Eline kalem yeterki geçmesin duvarları halıları çiziyor duvarlar berbat durumda halıları silmekten kolum kas yaptı artık.
Temizlik malzemeleri en büyük sevdası kac deterjan şişesini patlattı bilmiyorum. Deterjanlarim boşa gitti hep.
Televizyonun ayağını kırdı, uyduyu kopardı.
Bilgisayarin üstüne suluğundan su döktü.
Robot süpürge çalışırken üstüne çıktı düştü.
Yatak odasina girmeyedursun makyaj malzemelerini mahfetti rujlari halıya duvara sürmüş.
Sabırla ve güzellikle elinden alıyorum her defasinda avazi çıktığı kadar ağlıyor. Bağırmıyorum ve asla ama asla vurmuyorum şiddete karşıyım.
Ama artık baş edemiyorum en son koridor halisina çamaşır suyu döktü artık ağladım sinirden.
Hafta sonlari işe gidiyorum eve geldiğimde ev savas alanına dönmüş oluyor babası benm kadar bakamiyor.
5dk arkamizi dönemiyoruz çocuğa.
Hepsini kaşla göz arasında yapıyor.