Saat 6:25. 4'te kalktı, emzirdim salladım ayaklarım uyuştu. Uyumadi. Zaten akşam da 10a kadar zor uyudu, saatte bir uyandı.
Yatıp mesela 6-7 saat uyumak, uykunu alıp kalkmak, uykusuzluktan gözlerinin ve basının ağrımaması nasıldı unuttum. Uyku öyle bir ihtiyaç ki başka bir şey düşünemez oldum. Sadece gözünün içine bakıyorum bebeğin, uyusa da ben de uyusam diye. Tükendim. Evin işleri kalıyor, artık bir şey yapamıyorum, her şeyi unutuyorum, hiçbir şeye yetişemiyorum. Çok zor çok. İnsan bir iki gecelik uykusuzluğa dişini sıkar ama aylarca sürünce artık tükeniyor. Vücudum bitmiş halde. Kaslarım ağrıyor. Hüngür hüngür ağlıyorum. Çare bulamadım. Her şeyi denedim. Ne yapacağım bilmiyorum.