Kızlar ben gerçekten artık bıktımmmm.ya ben hamile olduğumu öğreneli 3 gün oldu çok mutluydum evde bir çocuk gibi davrandım.herkesle güler yüzle konuştum.yani çok mutluydum.ama gelelim meseleye..
Benim kocam eskiden evde kavga etsek ailesini arar söylerdi.bundan dolayı tekrar kavga ederdik.en son dersini aldı.dedi ben evimin sırrını kimseye demem aramızda hallederiz.hersey düzeldi.
İşte bugün kızım durmadi ağladı ben de babasıni aradım o da açmadı malum okey oynuyor.isten çıkar çıkmaz hemen okeye gitmiş .kaynım eve geldi yemek yedi falan.saat akşam 10 buçuk . meğer kocam eve yakın bir yerde yani zaten beş dkya eve gelecek . sonra arıyor bizi .ben de o sinirle üzerine kapattım.hemen sonra kardeşini aramış demiş o niye telefonu suratıma kapatmış.
De gel de delirme eve gel konuşalım zaten evin önündesin.kardesini niye arıyorsun.burda anladığım tek şey hiç huyu değişmemiş ve yine eskisi gibi zora gelince hemen aileye söylüyor.sonra kalbim ağrıyor diyor buram ağrıyor diyor.ben tek kelime etmedim..yani mutluluk bana göre değilmiş onu bir kere daha öğrendim.herseyini anlatmak nedir Allah aşkına.
Linç etmeyin olay bir telefon meselesi değil olay hemen kardeşini arayıp dert yanması ve sinir olucagimi bile bile