Kendimden örnek vermek istiyorum. Ben 30 yaşında anne oldum. O zamana kadar sürekli okul hayatı,üniversite, kpss vs ile vaktim geçti. Yani amacım: atanıp, evlenmekti. Ha oldu mu derseniz nasip olmadı, evlendim çocuğa karıştım. Benim amacım böyleyken, kimisininkide erkenden evlenip çocuğa karışmak. Neden kimsenin kimseye saygısı yok. Bir ortama girdiğimde sanki geç kalmışım, evde kalmışım gözüyle bakılıyor ben sana erkenden derdin neydi, koca peşine düştün desem hoş olur mu yada şöyle de durum var. Kimisi erken evlendiğine pişmanken, kimisi de geç evlendiğine pişman. ben nasıl saygı duyorsam, o saygıyı görmeyi isterim. Bu tür düşünce zorbalığı hakkında ne düşünüyorsunuz
ben de 31de evlendim. kimsenin ne dediği inan umrumda değil. kişinin hazır olması önemli.
İki kızımın yaş arası 12 diye dalga geçti buradaki bir akıllı hanımefendi. Neymiş uzmanlara göre yanlışmış iki üniversite bitirmiş bana cahil dedi
Benim hayatım benim kararım kimseyi ilgilendirmez. Benim yürüdüğüm yollardan yürümeyen kişinin eleştirisini önemsemem.
Millet söyler söyler salla gitsin . Ben 20 yaşında evlendim ona bişey diyen olmadı eşim 6 yaş büyük benden ona laf ettiler yoksa evlenip boşanmışmı niye bukadar beklemiş dediler ha 4 çocuğum var şuan şimdide ona taktılar kafayı. Sen kafayı mı yedin niye sürekli doğuruyon die 5.nezamn die sürekli dalga geçiyorlar
Bende canım nezamn isterse Rabbim de verirse neden olmasın diyorum laf vermiyorum ağızlarına..
1 çocuk isteyenede insan saygı duymalı 4 çocuklu anneyide yadırgamamalı . Uzaylımışım gibi davranıyorlar her ortamda
406,131 soru
12,176,092 cevap
36,654 kullanıcı