O kadar yorgunum ki artık yaşadıklarımı dile getirmek bile istemiyorum yaşadığım evden hayattan eşten aileden kısacası bebeğim dışında herşeyden bıktım beni hayatta tutan sadece bebeğim Evliliğimi bitirmek istiyorum ama yapamıyorum arkamda kimsem yok binlerce kere küsüp babama sığındım boşanma davası açtım bile kurtulamadım hep gero gönderildim geri dönmek zorunda kaldım baba evinde oluyorum hep babamın sen kendin ettin demleri küfür etmesi beni ona gittiğime pişman ediyor ordayken bir damla şu bile içmek çok zoruma gidiyordu bakışları tavırları fazlalık olduğumu hissettiyordu kaç kere ailemi aradım dayanmiyorum artık kendimi öldürecem diyordum ama ailemin tepkisi sus sesiniz çıkmasın beni rezil etmeyin gerçekten neden sesini duymuyorlar neden çektiklerimi görmüyorlar acı cektigimi bilmeleeine rağmen neden susuyorlar artık gerçekten dayanmiyorum eşimin yanında hıçkıramiyorum bile hıçkırık tutsa bile etmediğini bırakmıyor öyle canı biriyleyim gerçekten nefes alamıyorum kalbim ağrıyor icimdeki ağlayarak yazmak yerine neden yanında derdime çare olacak ailem yok
Offf ya kıyamam ne denir ki bilemedim çok üzülüyorum böyle postları görünce RABBİM tez vakitte seni fereha cikartsin inşallah devlete siginsan olmaz mı
1,488,364 soru
24,329,181 cevap
345,603 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın