Şaka bir yana diyetteyim ve herkese çok uzağım. Ne anam, ne görümcelerim, ne eltilerim, ne kaynanam. Arkadaşım zaten istanbul dışına evlendi o hepten iptal.
Ben çağırayım dicem, evim barkım hâlim itten beter. Kollarımı kaldırıp temizlik yapsam sonrasında kafamı kaldıramıyorum. Zaten günlük işler bu saate ancak bitiyor. Yeni yeni hareketlenen bir bebeğim var, hep kucak istiyor.
Biri de beni çağırsa da çocuğu oyun için yere bırakıp çay kek kahve neyin sohbet muhabbet ederek kafamı dinlesem...
Hazır post açmışken soru da sorayım. Bundan 10 sene sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?