Adana'da yaşıyorum 6 Şubat depremini unutamıyorum kaç ay sallanıp durdum psikolojik olarak.benmdd depremde oğlumun biri 3 diğeri 1 yaşındaydı.bi gün oncemizfe hastanede sabahlamistk.uykuss yorgundk eşimde işten gece 4 de gelmişti.sallaniyoruz uykusuzluktan sandm başta.sonra bina çatır çatır sesler geldi koştum çocukların yanına eşim hala anlamaya çalışıyor ne olduğunu salonda oturuyo.baktim ikisine kaldiramayacam bende yanlarına dız çöktüm sonra eşim büyüğü ben küçüğü alıp aşağı indik aşağıda bile yer beşik gibi sallanıyordu Rabbim bir daha yaşatmasın.cok kötü bir durum.hadi öldün diyelm yine kurtuluyorsun ama enkaz altında çocuklarla aç susuz insanın yuregi nasl dayanır Çok kötü bir durum.apartmabdab nefret ettim imkanım olsa müstakil ev alır taşınırdm :-(