Merhabalar hepinize, 4 ay önce eşimden ayrıldım. Şuan boşanma surecindeyim. Boşanma travmaları ile baş etmeye çalışırken aynı zamanda 2 yasindaki oğlumun konuşma problemiyle de uğraşıyordum. Geçen hafta hafif düzeyde otizm teşhisi koydu doktor eğitimler çok pahali. Bir ders ücreti tam 1000 TL. Ve hiçbir gelirim yok.
Bu gibi durumlarla uğraşırken insanın en yakınlarının destek olmaması da insanın canını ayrı bir yakiyormus bunu anladım.ablamin maddi durumu çok iyi, ayda 400 000 den fazla gelirleri var. Ticaretle uğraşıyor ablamın eşi. Sürekli birilerine yardım yaparlar her ay. Eve gelen yardimcidan tutun , tanımadıkları sokaktaki dilenciye kadar yardım ederler. Hem de 3 ,5 kurus değil örneğin bı anda eve gelen yardımcıya 10 000 TL yardım yaparlar. Enistem de çok yardımsever biridir ama eniştem ne zaman bize yardım etmek istese ablam engel oluyor. Geçenlerde ailece bir yere gittik, oğlum gittiğimiz yerin yanında bir oyuncakcida büyük bir araba gördü ve kendini yerlere attı. Benim de dururmum olmadigi için alamadim. Eniştem ben alicam dedi ki zaten çocukları sevindirmeyi çok sever. Ablam koş söyle de engel ol almasın dedi. O an şok geçirdim. Sadece bu değil o kadar çok örnek var ki. Mesela 2 ay önce bir oyuncakciya götürdü ablam, benim oglumq oyuncak alacağını söyledi. (Köpük oyuncağı idi) Ben de tamam dedim. Baktı, evirdi çevirdi tamam alcam bunu deyip o an fikir değiştirip kendi kızına aldı. Kendi kızı da 9 yaşında. Bunlar olmadan önce daha doğrusu ilk ayrildigim zamanlarda evine davet etti burda kal biraz, kafa dagitirsin diye. Evinde 2 gün kaldım ama yiyeceği icecegi bile kıstı benden. Bana kendimi besleme gibi hissettirdi ve bir daha evine gitmedim. Kendi çiftlikleri var aynı zamanda, ablamın bana karşı bu özel cimriligini bildiğim için bana yumurta getirebilir misin ben sana parasını vereyim dedim. Bana "ama fiyatlarını bilmiyorum eniştene bı sorayim dedi, ama şimdi sana alacağımı söylersem fiyatını söylemez o" dedi. İyi sen pazardan köy yumurtasi ne kadarmis bı sor ona göre vereyim dedim. Pazara gidip yumurta fiyatlarını araştırmış bana fiyatını söyledi. 10 lira da fazla söylüyor bana. Parayı istedi ben de verdim 160 tl. Şimdi de burs verecek fakir bir öğrenci ariyorlarmis, annem de ablama benim oğlumu söyleyip ona verebilirsiniz çünkü eğitim alacak dedi. Ablam hiçbir şey soylemeyip lafı çevirmiş hemen. Lütfen bu sözlerimden başkasından beklenti içine girdiğim anlaşılmasın, benim zor durumda olduğumu bilip başkalarına tomar tomar yardım yapmalarını anlamıyorum. Halbu ki dinimizde yardım için akraba önde gelir. Benim eşimden ayrılma fikrini en çok destekleyen de ablamdi. Her gün beni arayıp bundan sana koca olamaz diyen hep kendisiydi. Onun doldurusuna gelip ayrılmadım tabiki ama önceden sürekli destek olan ablam şimdi bana yabancıdan beter davranıyor benim canımı bu yakıyor. Rabbime şükürler olsun ki mesleğim var, annem çok yaşlı olduğu için ve ogluma bakamayacagini söylediği için çalışamıyorum. Oğlum kreşe gidecek duruma geldiğinde kreşe verip çalışacağım tabiki, ama zoruma gidiyor kizlar ya
ben bekarken ablamlarin durumu iyi değildi ve iflasın esigindelerdi. Sürekli ben yardım yapardım yeğenlerime. Her hafta gidip yeğenime özel ders verdim. Maddi yardım yaptım dersane taksitlerin ödesin diye. Yaptığım yardımı da asla başlarına kakmadim. Şimdi neden böyle yapıyor ablam bilmiyorum. Eniştem öyle değil gönlü boldur, herkese yardım eder ama ablam 5 kurusun hesabini yapınca zoruma gidiyor. Rabbim kimselere muhtaç etmesin.