Kaç milyonuncu affedişimiz büyüğümüzdür diye bilmiyorum. Ama bugün evlerine gittik daha doğrusu oğlum(4,5yasinda) okulda rahatsizlanmis ögretmeni aradı eşimde oğlumu annesigile getirdi işe geçti. Kendim ise özel bir kurumda öğretmen olarak çalışıyorum ve bugün eve gelmem akşam 6 yı buluyordu. (Bir de hamileyim ve inanın bilen bilir çok zorlaniyorum)... Bugün sabahtan bu yana ekstra bir sancım vardı kasık ve bel sancımdan duramiyordum mide bulantımdan çıkartıyordum gerçekten çok kötüydüm. Oğlumu almak için kayınvalideme gittiğimizde hayatımda ilk defa arka odaya geçip biraz uzandım. İş cikişi da eşime ağlamıştım çok sancım var diye. Kayınvalidem ben orada uzandım diye duyacağım sekille eşine diyor " evin içine sı...tınız,oğluma da topla şu oyuncaklari diye bağırıyor. Ardında da bı yorulan hasta olan o oldu sanki bende yatmasını bilirim diyor"... Bugüne kadar ne saygıda kusur etmisligim oluyor ne laf demişliğim ama ailemden eşimden evladimdan kendimden tutun sürekli hakaret duyuyoruz. İlk hamileliğimde burnumdan geldi erken doğuma alındım sancılandım,bunda da burnumdan geliniyor. Günahsız yere eşime bağırıp çağırdım yoruldum karnimdakininde günahına giriyor bugüne kadar ben ne zaman yattimda hiç mi sancidan yorgunluktan anlaşılmaz diye. Kayinvalidemle çok sıkıfikiyken 1 yıldır yapmış oldukalrindan dolayı her ne kadar her hafta gidip geldemde o samimiyetim kalmadı. Ve bundan dolayı mı böyle yapıyor bilmiyorum. Ağlamaktan sancımdan iyice duramıyorum :(