Hanımlar bir ay önce annem beni yanına çağırdı torununu özlediğini söyledi. Ben Sakarya'da annem Antalyada yaşıyor. Eşim yollamadi. Çocuğundan ayrı kalamiyormuş. Sonra safranboluya babaanneme gitmek istedim oraya da yollamadı. Ki bu insanlarla bir yıldır falan görüşmüyorum. Eşim pislik çıkartır diye gitmedim hiçbir yere.
İki gun önce de eşim eve sabah 5.30 gibi geldi. Ben de eve almadım yanında da kuzeni vardı. Alkol içmişti eşim. Ayda 3-4 kere böyle yapıyor. Eve sabah geliyor. Haftanın 7 günü geç saatlere kadar çalışıyor kendi dükkanımız var. Yüzünü bile goremiyoruz bir de böyle sabaha karşı gelince iyice tepem atıyor ve haber de vermiyor. Beni umursadigi yok. Bir çok problemimiz var. Ben de eşime haber vermeden anneme bilet aldırdım ve Antalya'ya gittim.
Yoldayken de söyledim. Bana çocuğu ver kendin git dedi. Ben de bir yaşında bebek sen çocuk ağlıyor gece duymuyorsun bile bakamazsın dedim. Niye babana gitmedin dedi. (Babam Sakarya'da yaşıyor) En azından gelip çocuğu gorebilirdim dedi. Ben de babamda bir hafta kaldım. Çağırdım gel gör diye gelip görmedin çocuğu şimdi mi kıymete bindi dedim. Babamı aramış çocuğu benden kaçırdı demiş. Ben sadece kafamı dinlemek istedim. Babam da aradı annenle mutluluklar dedi kapattı. (Annemle babam ayrı).
Boşanmak istiyordum ben aslında çünkü bu evliliği tek kişi yaşıyordum. Varlığı yokluğu birdi. Eşim dava açıcam anlaşmalı boşanalım. 3 bin lira da nafaka vericem dedi çocuk başına. Bir yaşında bebegim var ve hamileyim. Yani aylık 6 bin lira verecekmiş. Mama bez parasına yetmez.
Ben hatalı mıyım? Her yolu denedim zamanında konuştum, ağladım, yeri geldi yalvardım. Artık son noktaya geldiğim için böyle yaptım.
Siz olsanız ne yapardınız?