Annelerimizin Şikayet Etmeden Büyüttüğü Bizler??

Question

Kızlar belki size mantıksız gelebilir yazacağım şey tartışmaya açık, en başta belirtmek isterim amacım bombayı salıp sizlerle tartışmak değil. Sadece düşüncelerinizi merak ediyorum....

Çocuğumu ben tek büyüttüm hiç şikayetçi olmadım üstelik sezaryen doğum yaptım. Annem sadece 10 gün yanımda kaldı. Ve depremden sonra eşim tarafından hiç kimse kalmadı, oğlum o zamanda 6 7 aylık idi. Tek başıma büyüttüm çok zorlandım ama asla isyan etmedim bazen iş güç bir kenara bıraktım sinir krizi geçirdiğim zamanlarda oldu ama asla şikayetçi olmadım çocuğuma bakmaktan. Bilemiyorum amacım kendimi on plana çıkarmak değil eminim benim gibi tek çocuk büyütüp şikayetçi olmayan anneler beni anlayarak yorum yapacaktır. 

Şöyle bir çevreme bakıyorum burası olsun çevrem olsun doğurduğu cocugun naz ve niyazını başkalarına yapıyor şikayetçi oluyor isyan ediyor. Yahu diyorum senelerce anne baba olmak isteyenlerin istegi arzusunu Allah sizlere vermiş neden isyan ediyorsunuz? Bizler çok mu rahat büyüdük? Annemiz bizleri nasil büyüttü besledi üstelik eski zaman cahilliği ve yokluğu içinde. Bolluk içinde 1 2 tane çocuk bakamıyor bazıları...

Hep bir doğurduğu çocuktan sikayet etmeler var benim çevremde sabrınız yoksa doğurmayin yazıktır onlar bu dünyaya gelmeyi seçmiyor bizler sebep oluyoruz. Bu durum çok üzüyor beni gerçekten. Simdi senin oğlun mülayim bazılarının mülayim değil diyenler de olacak oğlum huysuz ve sürekli ağlak bir bebek olarak büyüdü şimdide hırçın bir çocuk ona rağmen asla şikayetçi olmadım. 

Bu benim fikrim yanlış anlayıp bir yerden sallayan olacaktır illa ki umursamıyorum okuyup geçiyorum sadece tartışmak için açmadım. Sizlerin düşüncesi nedir? 

Answer 1

Anneme diyorum sen bizi nasıl büyüttüm ben 1 taneyi zabdedemiyorum . Dediği şey sizleri bir köy büyüttü. Bizler gibi her şeyleriyle tek başlarına ilgilenip aman kaliteli zaman geçirsinler etkinlikler yapalım olmamış hayatlarında. Daha büyük yaşlarımı hatırlıyorum ilkokul dönemlerimi akşam yemek saatine kadar dışarılarda oynardım kime ne zararımız vardı. Şimdi bırak bakalım çocuğunu akşam saatine kadar dışarıya sağ salim eve gelebilecek mi? 

Answer 2

Yalnız büyütüyorum şikayet etmiyorum konuşurken "evet zorlanıyorum ama Elhamdülillah iyi ki var" demeyi eksik etmiyorum. Aksi evladıma nankörlük gibi Allah'ıma isyan gibi gelir bana. Tırnağı taşa değse vicdan azabı çeker üzülürüm o yüzden büyük büyük konuşamam ben. Yalnız bence annelerimizde zorlandı. Annelerimizde yeri geldi şikayet etti. Hatta bence bu nesilden daha çok şikayet etti. Hala duyarım aile büyüklerimden ben şunu yaşadım ben böyle çektim de ben böyle büyüttüm laflarını. Bu demek değil ki bizi sevmediler istemediler. Annemin yalnız bi anne olduğunu düşündükçe bizi nasıl dişini tırnağına takarak büyüttüğünü hatırladıkça ona minnet duyuyorum. Evet hiç mi söylenmedi söylendi tabi. Ama iyi ki o benim annemdi. Özellikle bi üst devir böyle ilgili alakalı eşlerle çocuk büyütmediler bence. Fiziki olarak kalabalık olsalarda manevi anlamda çok yalnızdılar ve bence bununla baş etmek çok daha zordu. Her anne kendine özgüdür. Şikayet edilmemeli isyan hiç edilmemeli belki ama bazı anneler bişeyleri söyleyerek ruhunu rahatlatıyor anlatarak azaltıyor stresini öfkesini. Benim öfke boşaltma şeklimde kocama çatmak mesela. Oda bilir Allah razı olsun tamam sinirli bi anne değilsin ama çocuğuna sinirlenince çok sinirli bi eşsin der :D bırakalım bence anne şöyle olmalı şöyle demeli şöyle yapmalı yada yapmamalıyı. Biliyorum amacınız asla art niyet değil ama zaten yeterince stresi olan biz anneler böyle yazıları okudukça belki daha çok vicdan azabı çeker daha da kötü hatta belki yetersiz bile hissedebilir.

Answer 3

Şayet benim de yanımda ablam sadece 2 ay kaldı yani doğumdan bir hafta önce geldiler kardeşimle ve 40ım çıktıktan 2 gün sonra gittiler tek başıma bakıyorum şuan 15 aylık zorlandığım zamanlar elbet oluyor ama asla şikayet etmiyorum çünkü o bu dünyaya gelmek istemedi benim istemem sebepli bu dünyaya geldi onu ben getirdim tabiki tüm sorumluluğu bende olacak tabiki yaramazlık yapacak ben küçükken çok mu usluydum sanki yada eşim çok sakin bir çocuk muydu bağırdığım günler tabiki oluyor ama asla şikayetçi değilim zorlandığım günlerde de kimseyle konuşmayı tercih etmiyorum çünkü çevremde her zaman benim derdimden daha büyük derdi olan yada anneliğiyle fazlaca övünen birileri oluyor herşeyi zamana bıraktım bir gün gelecek büyüyecek dağılan evim hep derki toplu olacak yapma etme dediğim çocuğum gün gelecek hiçbirini yapmayacak zaman yaşarken kıymetli zaman onlar küçükken değerli çünkü büyüdüklerinde bana ihtiyacı olmayacak ve her işini kendi yapacak o yüzden yaramazlığınn tadını çıkarmaya bakıyorum kötü günler gelip geçici ilerideki güzel günler ise çok yakın böyle bakarsak bence herkes daha mutlu olabilir çünkü çocuk sahibi olmayan insanlar bu günleri yaşamak için nelerini vermiyor ki biz eğer çabasız bu güne geldiysek şükür etmeliyiz

Answer 4

Bizim.zamanimizda gelinler hep kayinvalide yanindaydi mahalle kulturu vardi sokakta oynarken su istesek komsu teyzeler verirdi bizim evimiz bahceliydi ayni bahcede hem biz hem babaannemlerin evi vardi sabahtan aksama kadar bahcede oynardık babaannem hem benle kardesime hem kuzenime iki de baktigi cocuk gelirdi sabahtan aksama kadar oynardik hep beraber salincagim vardi evin onünde binerdim kopegimiz vardi dalmacyali amcamindi onunla vakit gecirirdik simdiki cocuklar apartman cocugu komsuluk desen ölmüş kimse kimsenin evine gitmiyor benim cocuklugumda annem isten gelirdi kapi onünde bank yaptirmis dedem sokakta otururduk mahallecek sohbetler havada ucusurdu yada komsular gelirdi günduz yan komsumuz vardi pasta borek cok yapardi benimle oynarlardi hep kizlar simdiki cocuklar apartmanda buyüyor guven ortami desen yok en fazla parka oyun alanina gidiyorlar mahalle kulturu ölü anneler stresini atamiyor simdi bile annem bir kac saat baksa bana o hafta o kadar iyi geliyor ki sinir stres kalmiyor bende 

Answer 5

Herkesin sabrı farklıdır. Kimisi sese tahammül edemezken kimisi tepesine bile çökse normal karşılıyor. Bu konuda yorum yapmamak en güzeli. Hele ki sabrınız yoksa doğurmayın demek çok yanlış. 

Mesela eşim,  baba olmak istiyorum diyip dururdu. Ben 2 3 sene sonra planlı bir şekilde istedim. Bakamam diye düşünüyordum. Ama bebegimiz erken geldi. Şimdi o çok isteyen eşim bana göre daha tahammülsüz. Bazen çok istiyordun , baba olmak istiyorum diyip ölüyordun diye dalga geçerim hatta. 

Answer 6

Ben de çocuklarımı tek başıma büyüttüm ikisi de sezeryan sadece ilk 2-3 gün annem geldi yanıma onun dışında hep tektim şuan biri 3 diğeri 1 yaşında iki oğlum var isyan etmiyorum ama çok bunaldığım zamanlar oluyor sürekli evde ağlama bağırma pat küt sesleri boğazım ağrıyo bazen yeter düşersin koşma yavaş ol bağırma kardeşine vurma derken sürekli üçümüz tekiz eşim onlar uyanmadan gider onlar uyuduktan sonra eve gelir eskiden komşu vardı sokak vardı şimdi ne çocukla bi eve gidiyorum ne sokağa salabiliyorum eskilerin çocukları daha çoktu ama çocukların oyun oynayıp enerji atacağı şeyler de vardı şimdi 90 metre alanda çocuk napıcak mecbur sıkıntıdan anneye sarıyo anne de tahammül edemiyo

Answer 7

Keşke bende yalnız büyütseydim oğlumu kaynanamla yaşıyordum onun yüzünden girdiğim sinir krizlerine hep oğlumdan çıkardım şimdi 3 yaşında çok sinirli Bi çocuk ona bir bebeklik borçluyum 

Answer 8

Benim annem şikayetçi olurdu valla nur içinde yatsın çok zor bir hayatı vardı ve sürekli de şikayetçi olan bir kadındı küçük yaşta anenmin yaralarini sarmak annemize annelik yapmak zorunda kaldık o sorumlulukla o ağırlıkla büyüdük şimdi de kendi cocuklarim için çok zorlanıyorum gurbette tek büyütüyorum yaşları da yakın e bende insanım haliyle çevreme sikayetlendigim oluyor bu isyan sukursuzluk değil ama her zaman da polyanna olamayız insan eşine dostuna derdini yakinip rahatlayinca biraz daha yükü hafifliyor gibi

Answer 9

Çok çok katılıyorum, şikayeti genel olarak sevmem, büyük kızım 30 aylık küçük kızım 4 aylık, çoğunlukla tek bakıyorum eşim yoğun çalışıyor ama şikayet etmiyorum kendim istedim ve çok şükür Allah'ım nasip etti. Gülü seven dikenine katlanır 

Answer 10

Şikayet eden her anne anne olmasın a şiddetle karşıyım yav insanız insan şikayette ederiz bagiririzda kizarizda kimse bunun için sen anne olmasin diyemez buna hakkı yok , yetemiyorum bütün sorumluluğu üstünde kendine zamanın yok bir kahve bile icemiyorsun eşin geliyor bunun terbiyesini bozdun noye terbiye ogretmiuorsun der kaynana gelir ben bakamm baksada 10 dknsnra bu nasıl çocuk bu ne biçim insan diye azarlarsa insanalrdan sogursun ne kendin ne çocuğunu bir yere yollamazsin sen benim hayır dediğime evet dersen o çocuk seni dinlemez , bunun içinde kimse sen nasıl annesin niye anne oldun diyemez buna hakkı yok kimsenin ,, insnaalr annenin yükünü azaltacağını cogaltirsa o anne napsin nasıl gülsün 

Answer 11

Çok uzun okumadım başlığa göre cevapliyim canım annem neler çekmiş beni buyuturkn

Answer 12

2 oğlumu da peş peşe ve isteyerek yaptım. İkinci bebim 3 aylık oldu bile o kadar tatlı ki bakmaya kıyamıyorum. Hamileyken doğu gorevindeydim 3 +1 evi tek basima koliledim. İstanbul'a geldim babamlar 1 gün gelip yardım edebildi. Halam geldi mutfagimi temizledi sadece. 6 aylık hamileyken kendim yaptım her şeyi. Eşimin ailesi gelsin yardim etsin demiyorum ama en azından doğum yapınca hastaneye gelselerdi torunları oldu. Görmediler, 1 kere görüntülü aradı kaynanam o kadar. 1 çorap bile almadılar. Şükür Allahım onların bir şeyini nasip etmedi oğluma. 4 günlük ameliyatlı halimle 2 yaş ve 4 gunluk bebeği hastaneye götürdüm. 3 saat hastanede gezdim. Kimsem yoktu. Bundan sonra Allah beni kimsenin eline düşürmesin inşallah maddi manevi her şeyi çalışıp yaparız. Rabbim beni ailemin sagligiyla sinamasın gerisi hallolur