Öncelikle şunu söyleyeyim. Eşinize anne olmak fikri çok yalnış. Biz onun eşi,hayat arkadaşı oluyoruz. Huylu huyundan vaz geçmez misali. Hiç bir bekar sevdiğinin kötü huylarina göz yummasin. Evlendigimde ben değiştiririm demesin. Değişmiyor çünkü olan size olucak.
Hayat arkadaşınızı dogru seçin. Onunla bir ömür geçireceğinizi unutmayın. Sevgi aşk bunlar geçici şeyler. Sevgiliyken kurulan çoğu hayaller gerçek olmuyor . Evlilik bambaşka bir evren.
Seçtiğiniz kişi sizi koruya bilmeli. Size karşı saygılı olmali en önemli şey bu.
Herneuse evli olmayanlar icin anlaticak cok şey var aslında. Ama burda bekarlar cok fazla değil.
Gelelim anneliğe:ANNELİK cok garip birşey. Hayatta kimseyi düşünmediğin kadar evladını düşünüyorsun. Yani diyelimki ölücegin geliyor aklına. Kendini düşünmüyorsun. Direk ben ölürsem yavrum ne yapar bensiz diye düşünüyorsun.
Onun göz yaşı kalbini deliyor sanki kendini cok caresiz hissediyorsun.
Onun bir gülüşüyle dunyalar veriliyor sanki sana.
Ben kızımla nefes aliyorum. Her planimda kızım var.Onsuz geçen yıllarım garip geliyor baana. Şimdi düşününce eksikmisim gibi hissediyorum. Bilmiyom anlatamiyorum tam anlamiyla. Anlatılmaz yaşanır misali.