Evliliğini çok kötü bir durumdan iyiye götürebilenler var mı?

Question

Gerçekten bunu yaşamış olanları görmeye ihtiyacim var. Belki benim için de umut olur. Evliliğinizi çok kötü bir durumdan iyi bir duruma getirdiniz mi? Eşimle birbirimizden nefret eder durumdayız, asla anlaşamıyoruz. Onu anlamadığımı iddia ediyor ve aynı şeyi ben de düşünüyorum. Asla söylediklerimi duymuyor, kendine göre anlıyor, artık kavga dahi etmek istemiyorum, hayatını mahvettigimi falan söylüyor ki ben de onun için aynısını düşünüyorum. 2.5 yaşında çocuğumuz var. Bir evliliği bitirmek de kolay bir karar değil ama bir arada düşman gibiyiz. Sadece kendini ve kendi derdini umursuyor sanki. Çok yoruldum. Buradan döner mi iyiye gider mi, severek evlendik ama o sevgiden eser kalmadı. 

Answer 1

O senin onu anlamadığını ifade ediyor sende aynı şekilde onu bence oturup sakince konuşun imkanınız varsa birlikte bir tatile çıkın birlikte zaman geçirin inşallah düzelirsiniz

Comments

Bunları hep yaptık maalesef bir şey değişmedi 

Answer 2

Ne oldu da o kadar  hayatınızı mahvedecek duruma geldiniz

Comments

Bilmem.  Aslında ciddi bir şey yok ama beyefendiye benim isteklerim agir geliyor. Çalışıyorum ev işlerinde iş bölümü yapalım istiyorum cinsellik dışında da sevgi gostersin istiyorum sigarayı vs bıraksın istiyorum ama bunlar işine gelmiyor. Daha bugün kavgamizda bir sen mi çalışıyorsun kadın olarak dedi yardım etmiyorsun deyince. Ben gecenin on birine kadar işleri bitirmeye çalışıyorum sonra cinsellik istiyor ben yorgunluktan hareket edecek halde olmuyorum bir de buna kızıyor 

Answer 3

Ooo olmaz olur mu :))

Ben bize çok güvenirdim ama sınanmamışız meğer. Sevgimize güvenirdim, saygımıza sevgiden daha çok güvenirdim. Her şey sakin sakin akıyor biz de dingin bir bütünüz sanıyordum. Meğer hiç adam akıllı kriz yaşamamışız ayol :D

Evet biz geçtik öyle bir dönemden. Doğumdan sonra eşim de ben de lohusalığı iliklerimize kadar yaşadık :) Eşim de lohusalık yaşadı, benden eksiği süt sızan memelerinin olmamasıydı :D Doğuma kadar her şey çok güzeldi. Hala iddia ediyorum gördüğüm en mutlu hamile bendim bana göre ahahhah :) Derken bebeğimiz geldi. Bir karmaşa, telaş, sürekli evde birileri, hem onlarsız yapamıyorum hem de onlara boğuluyorum. En temel ihtiyaçlarım su içmek, çiş yapmak, duş almak, bir kase çorba içebilmek lüks. İçimde tarifsiz bir özlem. Özlem hafif kalır; hasret. Hasretim bir şeye ama neye. Eşime sanıyordum, aynı evin içinde eşimi özleyecek kadar fırsatım yok hayat arkadaşımı görmeye. Zamanla eşimle vakit geçirebilir olduk ama yok o değilmiş hasret duyduğum. Aksine, o da beni yoran, zorlayan tantanaya dahilmiş gibiydi.

Comments

Hamilelik kısmında ben de aynıydım. Dünyanın en mutlusu gibiydim ama doğumdan sonra yere çakıldım. İsimden başlayarak bir sürü konuda lohusalığımı zehir etti bana. Ailesi bir destek olmadı, bir kap çorba yapıp getirmediler yapayalnız büyüttüm bebeğimi. İlk anneler günümde bile küstük, düzgünce kutlamadı bile. Çocuğumun ismini kaydettirmeye sezaryenli halimle tek başıma gittim. O hassas günlerde olanları da atamıyorum ustumden. Konusunu açsam gene ben suçlu olacağım biliyorum. Ama bir günde sogumadim bu adamdan. Özlemiyorum benimki özlemek de değil. Tiksinmek sanki. 

---

Ay daha bitmeden paylaşmışım yorumu :) Devamı burada:

Eşim de değil özlediğim. Geçmişim değil. Ailem değil. Benmişim meğer. Anne olmadan önceki halimi hasretle arıyormuşum. Özgürlüğü, dinginliği. Çözdüm sandığım ne varsa tek tek hortladı, hortlamak ne ete kemiğe büründü resmen :) Meğer hiçbirini çözmemiş dibe fırlatmışım. Çocukluk travmalarım, kaygılarım, ergenliğim. Tam oldum sandığımda dibi balçık çamur üstü duru su ve ilk alt üst olacak bir denizmişim meğer. Eşim de aynı şekilde. Annesiz, ailesiz büyümüş eşim. O dönemde yaşadığı ne kadar travma varsa saklamış o da benim gibi. Lohusalıkta hepsi hurraa hücum edince aldık elimize sazı. Tam olarak sizin gibiydik. Bana göre eşim çok anlayışsızdı, eşime göre ben evde terör estiriyordum. Düşman olmaya ramak kalmıştı. Bir yandan işe de gidiyorum. Yöneticim bana takık. "Aman biz de doğurduk ama ojemizi sürüp işe de döndük" modunda. Sürekli ağlatıyordu beni gizli gizli :)) Ben de eşime patlıyordum gücüm ona yetiyor diye. Böyle böyle zar gibi gerildik. Nereden baksan 1.5 seneye yakın kördüğüm gibi dolandık durduk. Çıkamadık içinden. Sürekli benzer tartışmalar. Ve hep çocuk uyusun diye bekliyorduk tartışmak için. Güya ona yansıtmayacağız :)) Evin enerjisi yok. Herkes yorgun. Allah'tan bebemiz iyi huylu sakindi :)

O zorba yöneticim bana bir gün "Destek al sen iyi değilsin" dedi. Bir zoruma gitti, bir zoruma gitti :) Ağlaya ağlaya psikolog buldum. Velhasıl ben destek aldım, eşime de aldırdım. Ağır ağır çözdük düğümleri. Emzirme falan bitti. Hormonlar düze çıktı benim. İnsan formuma döndüm. Yüzüme gözüme bir şeyler yaptırdım. Saçlara ayar çektim. Ben ben oldum :)) Eşim de bir Biscolata beyi görünür oldu gözüme ahahahhaha :)) 

Çok şükür geçti gitti hepsi. Bilen bilir sırf lohusalık korkuma tekrar çocuk istemiyorum ben :D

Zorba müdür gitti iş değiştirdi, beni kırdı ama destek al derken de hayatıma dokunmuş oldu. Sağ olsun, ama zor helalleşirim :D

Şimdi gördüğün gibi gülerek anıyorum, yazıyorum. Zor muydu, fena zordu. Ama çok şükür her şeye. Nice imtihanlar var. Karı koca lohusa olmuşuz ne ki diyoruz şimdi :)

Answer 4

İlk 2 yıl ayriydik görevinden dolayı kavga gürültü nadir olurdu ama eve gelince aynı evde yaşamaya başlayınca çok çok kötü oldu ikimiz içinde sanki birbirinden nefret eden 2 insan aynı evin içindeydi hamileydim ona rağmen sürekli tartisma kavga vardı sonra sonra alıştık oda bende yerine göre susmayi birimiz atesken birimiz su olmayı başardık sorunsuz gidiyoruz şuan şükür ikimizde carlasaydik şuan evlilik bitmişti sizde öyle olmayı deneyin aşılmaz bir sorun yoksa düzelir diye düşünüyorum 

Answer 5

Eğer bi psikatri desteği alırsa belki yoksa emin ol daha kötü oluyo iyi olmuyo ben anlamıyorum ne istiyorlar ne

Answer 6

Belki de birbirinize uygun denk değilsinizdir. Bunu kabullenerek başla düşünmeye. Kavga etme ama evde de hiçbir iş yapma yemek bile. Kendi ve çocuğun kişisel bakımını yap yeterli. Ev yemekleri yapan yerler var 1-2 hafta yemeği ordan hallet bakalım. Bir şey derse de tek çalışan sen değilsin ben de çalışıyorum ve yoruluyorum de geç. Kendini düzeltir belki. Baktın düzeltmiyor başka çaresine bakarsın. Evlilik tek tarafın istemesiyle yada fedakarlığıyla düzelmez. Zaten tek taraflı yapılan şey fedakarlık değil enayilik olur ki karşıdaki de bunun kıymetini bilmez .

Answer 7

Terapi lazım bence çünkü anlaşılamama ikinizin ortak sorunu 

Answer 8

En dipten en zirveye çıkardım dua ede ede çok emek verdim