Dün ki deprem ne yazik ki bizi de etkiledi. 11 katlı apartmanin 6.katında oturuyoruz. O yuzden depremi daha bi hissettik. Bildigin besik gibi sallandik. Bebegim o sira uyuyordu o da hissetti ve uykusundan aglayarak uyandı bir an biz ne yapacagimizi bilemedik esimle oyle birbirimize baktik. Perdeler havalaniyor esyalar zangir zangir titriyor. Bi koridora gidiyorum bi tekrar iceri giriyorum. Esim bna sakin ol diyor ama o kadar panikledim ki en cok da oglum icin korktum sadece oglumun montunu alip asagiya kostuk disari da kar hava buz gibi aglamaktan ellerimin titremesinden bebegimi giydiremedim. Esim arabanin anahtarini almak icin tekrar cikti bi taraftan lutfen allahim esim icerdeyken bir sey olmasin diyorum bi tarafta ogluma sarilip agliyorum. Sonra arkadas gordu bni aldi bebegimin montunu giydirdi ben hala şoktayim esim ciksin diye dua ediyorum. Birde kedimizi alamadik birde onun vicdan azabiyla biz naptik niyee onu alamadik diye agliyorum. O kadar cok agladim ki onun icin. Ama kedim cok huysuz o telasli insanlari gorunce kosup kacardi ortaligi birbirine katardi. Kafesine zaten girmezdi. O kadar zordu ki rabbim enkazin altindakiere yardim etsin rabbim bi daha yasatmasin