Ben doğumdan önce çalışan biriydim. Doğumdan sonra çalışmayı bıraktım. Ama ev işlerine evde durmaya ve bebeğe bakmakya alışamadım, zorlandım ilk sıralar. Uzun bir süre sinirlerim bozuktu. Eşime karşı ani parlamalarım oluyordu. Ama son bir haftadır herşeyi oluruna bıraktım. Oğlumun biraz büyüyüp gülücükler saçmasıyla oğluma bakmaya daha çok adepte oldum. Ev işlerine de bayağı alıştım. Tabi bu yüzüme tavır ve davranışlarına da yansıdı. Eşim 'hayırdır artık sinirli değilsin, bana iyi davranıyorsun' demeye başladı.
Akşam üzeri güle oynaya hem oğluma baktım hem yemek yaptım. Sofrada yemek yerken eşim yağlı ellerini suratıma sürdü sinirden beni çıldırttı. Bu tür cıvık hareketlerden hiç hoşlanmam bunu kendi de biliyor ve bile bile yapıyor. Ağzıma ne gelirse söyledim. Yemeğimi burnumdan getirdin sana iyilik yaramıyor. Çemkirmem için resmen kaşınıyor sun bağırtmadan rahat edemiyorsun, sana köpek gibi Bi karı lazımmış sen anca köpek gibi dalan aktan hoşlanıyorsun dedim ve buna benzer bir sürü şey söyledim.Karşıma geçmiş gıcık gıcık gülüyor.
İçimdeki tüm hevesi tek hareketle öldürdü. Evlilikten de ev işlerinden de bazen yaşamaktan bile nefret ediyorum. Adam sandım evlendim***k var gibi bazı hareketleri çocuk ca. Bir insan eşinin sinirlenmesinden huzursuzluğundan zevk alır mı ya benim maymun kocam zevk alıyor işte bu tavırlarıyla beni kendinden soğutuyor. Biraz önce karıcıııım dedi bende kes sesini ben sana küstüm sen insan olsaydın benim yemeğimi boğazımda koymazdı dedim. Gönlümü almak için hiç bişey yapmadı. Kanepeye Götünü dikip malak gibi yattı?