Ben normalde çok hayat dolu neşeli hiç bişeyi umursamayan takmayan Bi insandım yani dünya yansa Bi bağ otum yanmaz derler ya öyleydim kızım doğduktan sonra bende Bi hassasiyet korku değişik duygular var ya böyle kızıma bakıp ağlamam geliyor onun için üzülüyorum dünya kötü sonuçta her an bişey olacak kızım yalnız kalacakmış gibi hissediyorum onu kaybetme korkusu yaşıyorum içimde bilmiyorum psikolojik destek almam gerekiyor mu ama hiç iyi değilim aklıma dalak ***** şeyler geliyor kızıma bişey olacak diye hayal kuruyorum fln böyle hayattan zevk almamaya başladım artık her şeyi kafama takar oldum gece olunca bile darlanıyorum yani neyiz biz diyorum uyuyoruz uyanıyoruz akşam okuyor uyuyoruz hep böyle saçma sapan şeyler kuruyorum napmam lazım ben hiç bişeyi umursamak istemiyorum artık tamam kızım için endişe etmem doğal ama bunun Bi sınırı olur da bende o yok çok üzülüyorum halime bana Bi akıl verin