28 yaşındayım bende, 2 çocuk annesiyim. Baba kelimesinin anlamını kayınpederimden öğrendim ne acı ki. Babam vardı ama yoktu, hiç olmadı. Çalışmadı, evde sürekli dayak, küfür, kavga.. Biz baya büyüdükten sonra boşandı annem abimin demesiyle zar zor bir karar aldık. Hiç görüşmedik sonrasında hiç. İçten çok istedim görmeyi ama nasıl hitap edeceğimi bile bilmiyordum. Boşanmadan önce bile sarılmayan babayla gidip tokalaşacakmıydım bilmiyordum... Sonra ben evlendim, düğün kına nişan alışveriş herşey tastamam ama bi şey eksik içimde, hayatımda olması gereken bi yer bomboş her zaman ki gibi. Babam olsaydı keşke, Vardı ama keşke baba olsaydı. Doğumuma 1 hafta kala vefat ettiğini öğrendim zaten hayatımda olmamasına rağmen günlerce boşluktaydım ve kendime gelemedim. Hala yanıyor içim yaşattıklarına ve yaşatamadıklarına, yaşadıklarımıza.. Onlarda olmayan vicdan bizde fazlasıyla var yine siz üzülürsünüz inanın ki..