Birçoğumuzun belki de hepimizin bir derdi var hatta birçok derdi var, kimimiz eşlerimizden kimimiz kaynana görümce elti vs gibi sorunlardan şikayetciyiz. Peki sonsuza kadar böyle mi olacak? Mutlu olmak isterken kendimizi mutsuzluğa çekiyoruz çünkü bir umudumuz kalmadı belki de, eşlerimiz ailelerimize kadınlığımıza hakaretler ederken elimiz kolumuz bağlı duruyor muyuz? Kadın neydi, kimdi? Kadın minik bir bedeni içinde 9 ay boyunca taşıyıp ömrü boyunca tek başına ona bakan bir bireydi ve bu muazzam bir şeydi, peki sevgi neydi? Bu tarz kavgalar, sorunlar yüzünden içimiz de sevgi kaldı mı? En önemlisi kendimizi seviyor muyuz? Neden eşlerimiz ailelerimize hakaret ederken, laf söylerken çekip gitmiyoruz? Çünkü baba evi de umduğumuz gibi bir yer değildir belki de, baba alkol bağımlısıdır ve her gece huzursuzluk kavga dolu olan bir evde evlâdın ile yapamayacağını bildiğin için bunu göze alamıyorsundur belki de. Kadın her daim güçlüdür, aslında kadın evinin gülüdür fakat bu gülü hep dikenli bırakan bir türlü saygıyı sevgiyi öğrenemeyen eşlerdir fakat kadın merhametlidir ama insanlar bunu göremeyecek kadar kördür. Kadın sevgiyi ve saygıyı bilmesine rağmen bir türlü sevgiyi saygıyı göremeyen bir bireydir haketmesine rağmen. Kadını koca bir dünyaya sığdıramadınız yazıklar olsun.