Zaten barışmasında ama aynı binadayız kendimi kötü hissediyorum. Hergün bana geliyorlar tek kelime ile alınıyolar ama evime her şeyime karışıyorlar. Ama ben sevmiyorum özellikle kaynanamı. Ya çocuğum doğdu bana trip yaptı ameliyatlıyım kalkıp bakamıyorum diye. Kayınbabam bana dedi karım uyusun sen kalk çocuğuna bak. Sonra karısı bir uyudu size yemin ederim iki gün boyunca uyudu kalkmadı. Kalkıp düğün CD si izleyip tekrar yattı. Bekar hiç çocuktan anlamayan kardeşimi getirdim o baktı bebeğime ve üç aylık oldu halen kardeşim bakıyor benle beraber. Kısacası içim ısınmıyor artık kaynanama Kayınbabama o günler geliyor aklıma. Kayınbabam bana dedi ben kendimi kurtardım maddi anlamda kocan da kurtarsın yapabileceğim bir şey yok ben hamileyken dedi ve çok kırıldım. Neyse bu insanlara haksızlık etmiyorum dimi onlara neredeyse tahammülüm yok ben kötü iken hiçbir şekilde yanımda değiller bebeğimin bile yanında değiller iyi günde hep dibimdeler. Ben ne yapabilirim içim ısınmıyor ana baba diyemiyorum siz diyorum. Siz olsanız ne yapardınız taşınır mıydınız aranız nasıl olurdu akıl verin?