2016 nisan ayında kızım 5 aylikti ateşlenmisti . Eşimi aradım doktora gidelim dedi. Doktora gittik . Dışarı çıkınca soğuktan ateşi düşmüştü
Doktor bi iğne yapalım geceyi rahat geçirsin dedi . Hemşire geldi ben bacaklarından eşim kollarından tuttu
Hemşire iğneyi sokar sokmaz kızımın teni bembeyaz oldu . Nooldu dedim sorun yok dedi .
5 saniye bile geçmedi kızımın dudakları mosmor oldu . Kafasındaki damarlar şişmiş gibiydi . Hemşire doktor bey doktor bey diye bağırdı. Doktor geldi hemen kucaklayıp götürdü. Ama ben nasıl bağırıyorum. Doktorun arkasından kostum. Yoğun bakıma aldılar yavrumu . Bende girecem dedim almadılar. Bir tane daha doktor geldi . O gitti bi tane daha geldi . Hayatımda kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim.
Eşimle yere oturup öylece ağlamıştık. Sonra hemşire cıktı. Bi iki saat gozlemimizde olacak dedi . Kızımdan kan almaya çalışmışlar. Tam 17 yerinden iğne batırmışlar. Kafasından bile kan almaya çalışmışlar alamamışlar.
Meger kızımın novaljine alerjisi varmış
Hayatımda geçirdiğim en kötü gündü
Rabbim kimseye evlat acısı vermesin
Şimdi 5 yaşında kocaman kız oldu . Bazen ona kızdığımda aklıma o gün geliyor
Rabbim bana bağışladı evladımi oracıkta kaybedebilirdim diyorum
Sizinde böyle kendinizi çaresiz hissettiginiz an oldu mu