Facebook da bir bayanla karşılaştım. 9 aylik bebegini durumu olmadigi icin birakmis annesine . 4 yasinda geri almis. Üstelik kiz çocuğu. Ozel sebep deilse neden biraktiniz dedim durumum yoktu dedi. Peşinden bir oglu oldu ve suan yıne hamile. Eşinin ailesi maddi anlamda destek cikmadi dedi. Kisacasi cocuk büyüyünce 4 5 yas olunca almış ama arada geri götürüyor aliyor. Dedim ki neden calismadin iyu veya kötü bir yerde kolu komsudan alsaydin hic mi bir Allahin kulu yoktu. 9 aylik bir bebegi anne kokusundan sevgisinden biraktin ama digerlerine sahip ciktin onlar ne yediler ictiler peki dedim. Çal çırp çabala sen annesin gücünü sonuna kadar kullan yeme yedir ama ne olursa olsun vermeseydin keske dedim. Disarida ne anneler görüyorum yagmurlu havada cocugu sırtında mendil satiyor cicek satiyor dedim. Ben onlar gibi degilim dilenemem dedi . Dilenmek deil o çalışmak dedim. Sert twpkiler gösterdi agir kelimeler kullandi bana bende uzatmadim kapattim konuyu. Simdi size soruyorum arkadaslar, tamam belki hayat sartlari farkliydi kimse kimsenin hayatini bilemez herkesin yükü kendine agir kim bilir neler yasadilar. Ama buda evlat ne bileyim eşya deil ki . . Hani sonuna kadar savaşan bir anne goremedim. Belki hakliydi belki haksiz bilemedim. Belki içinizde de boyle durumda olan vardir saygi duyuyorum. Ama evladini biraksa bile bir annenin cabasini gormek herseye bedel. Ben o annenin sozlerinde o savaşı goremedigim icin size sormak istedim sizce nasil yorumlarsiniz ? Ben bir anne olarak ASLA ... kirici birsey yazdiysam bu durumda olup da yarasina tuz bastigim arkadaslar varsa özür diliyorum onlardan.uzun oldu hakkinizi helal edin