BİR HİKAYE, BİR YORUM - Nasreddin hoca bir gün dostlarına; “Ben ölecek miyim?” diye sorar. “O nasıl soru hocam öyle? Biliyorsunuz ki herkes ölecek” der dostları. “Peki” der hoca merhum, “Benim cenaze namazımdan sonra hoca efendi size ‘nasıl bilirsiniz?’ diye soracak. Bu soruya ne cevap vereceksiniz?” “Aman be hocam. Nasıl cevap verebiliriz ki? Tabi ki ‘iyi biliriz’ diyeceğiz” derler. Bunun üzerine hoca efendi; “Yahu dostlar, madem öldüğümde ‘iyi biliriz’ diyecekseniz bunu ben yaşarken yüzüme karşı söylesenize!” diyerek önemli bir gerçeğe işaret etmektedir. Yüreğimizdeki sevgiyi dile getirmek konusunda yeterince rahat değiliz. Beğenimizi dile getirmenin doğru olmadığı gibi bir anlayışa sahibiz. Daha da kötüsü, beğenimizi çok rahat dile getiremeyen bizler, uyarı, hatta cezalandırma konusunda daha rahatız. Olaylara her zaman olumlu yönden bakmayı öğrenmeli, sevdiğimizi sevdiğimiz kişinin yüzüne söyleyebilmeliyiz. Çünkü Peygamber Efendimiz; “Bir kimse din kardeşini severse, sevdiğini o kimseye söylesin.” buyurmuştur (Riyâzü’s Sâlihîn, DİB Yay. 9. Baskı. Emel mat. Ank. c. 1-Hadis no; 384).