Sabaha karşı hayrolsun bir rüya gördüm uzun zamandır bu kadar etkileyen rüya görmemiştim. Yolda kucağımda bebeğimle yürürken birden düşer gibi oluyorum bir bakıyorum kucağında bebek yok. Etrafındakilere soruyorum meğer kucagimda bebek hiç yokmuş ben hayali bir bebeği taşıyormusum. Eve geliyorum koşa koşa evde çocuklarim yok her yeri arıyorum yok. Eşim gülüyor çocuklar nerede diyorum gülüyor. Bardak falan fırlatıyorum ona sinirden dışarı çıkıyorum ikisine de sesleniyorum arıyorum yoklar. Sonra bebeğimin ağlamasına uyandım çok şükür rüyadan. Ama o kadar etkilendim ki . Yavrularim yoktu onlarsiz yaşayamam nefes alamam rüyada bunu hissttim. Nasıl ağladım uyanınca bebeğime sarıldım büyük oğlumu gittim öptüm. Allah'ım hiç bir anneyi yavrusuz hiç bir yavruyu da annesiz bırakmasın. Uzun oldu ama içimi dökmem lazımdı :(
