Elbette kolay hiçbir şey yok hayatta. Yalnız olmasam yanımda birileri olsa o da ayrı bir dert olurdu herhalde. Herşeyime karışıyorlar derdim bu sefer de.
Ama şimdi yalnızım. Ve bir bebeğe yalnız bakmak ne kadar zormuş. Enerjim çok çabuk tükeniyor. Eşimde yardım ediyor. Ama yetmiyor. Çünkü nerdeyse hiç görmüyorum yüzünü. Sürekli nöbette. Yorgunluğumu azcık dile getireyim , niye sitem ediyorsun çocuk işte öyle öyle büyür, diyor cümleâlem. Anneme soruyorum, bizi nasıl büyüttün diye. Ben yalnız değildim kızım, halaların vardı babaannen vardı yorulmadım ki diyor.
Yalnız anneler, canım anneler... Enerjinizi nasıl ve nerden alıyorsunuz ? Beden yorgunluğu psikolojiyede yansıyor ister istemez. Neler yapıyorsunuz ? Küçücük yazsanız bana gücümü toplarım belki.
Hepinize sevgiler... Hayırlı bayramlar ♡