Kızlar ben buraya daha öncede panik atak anksiyete den muzdarip olduğm durumları yazmıştım.okurken beni kınamayın oldu mu yani kimseye anlatamıyorum bu durumları deli derler diye ama çok daraldım .İlk panik atagim altı yedi yıl önce oldu üniversite ye gittim orda yapamadım geri geldim eve geri gittim .eve gelip dondurgum sene başladı atagim.ilk önce obsesiflikle başladı yani hep takıntım vardı namazima ibadetime çok duskundum namazda hep haşa dini şeyler hakkında kötü şeyler düşünerek başladı biliyorum bu şeytanın vesvesrsi ama öyle üzülüp ağlıyodumki bu duruma niye bu kadar Rabbimi severken bunlar aklımdan geçiyor diye.sonra yavaş yavaş vücudumda uyuşmalar yanmalar başladı sonra üç harfililerden korkar oldum bise görmüyodum ama sürekli birileri varmış gibi korkuyodum bunlar zamanla geçti tam anlamıyla panik atak oldum dışarı çıkamadım yiyemedim icemedim sürekli atajk geçiriyorum gecirkende vücudum uyusuyodu yaniyo du baştan aşağı hep.daha sonra ailemi bu durumdan bezdirdim basta panikatsk filan bilmiyorduk annem geceleri sabaha kadara benimle oturuyordu agliyodum o agliyodu çok zor gunler geçirdim ilaca basldim onlarda çok etkilemedi sonra okula geri basldim yolda gidip gelirken bayılacak oluyordum bir hoca bana dua yazdı onu boynuma astigim gün uyusmalarim geçti atagim devamdi ama felçli gibi olmuyordum en azından o an.daha sonra sürekli ilaç dozu katlayarak devam ettim en son yukksek dozda iyi gibiydim tabi bu süreçte altı yedi yıl geçti eşimle tanıştım işte evlilik süreci başladı oda bana sağolsun çok destek oldu.sonra bikac hocaya gittik eşimi korkutmuslar sizde biseyler var diye taa elbistana çıktık gittik nisanliyken adam ikinizinde yapılanı var dedi okudu dua verdi dualı su verdi . bana seninki çok güçlü dedi yine kötü olursan ara telefonda okurum dedi .o sıralar raahattim aslında bir sorunum yoktu sırf eşim dedi diye gittik .daha sonra başka bir hocaya daha gittmis eşim oda sizde büyü var seni biri istemiş ondan yapmışlar dedi inanmadım dedim yeter biyere gitmek yok dualarınızı okuyoz Rabbim e sığınıyorum ben bunları dinlemicem dedim .birde sürekli hasta olan biriyim evime biri gelsin gitsin bir gün sonra elim.kolum kalkmaz.kafanizi çok sisirdim hakkınızı helal edin ama öyle doluyum ki.on aydır evliyiz evlendiyimizden beri hep atisiyorduk hep annemgil annengil davasına ama dedim yeni evliliklerde olur normaldir.uc ay sonra hamile kaldım ilacı bırakmak zorunda kaldım .altı ay kadar hiç biseyim olmadı ama altıncı aydan sonra aklımı yitirme korkusu başladı bununla beraber ataklarimda ara sıra yokluyor .aklıma çok değişik şeyler geliyor az önce düğme gördüm bunu yutsam bogulurmuyum diye düşündüm sonra içimden bir his yutmam gerekiyormuş gibi hissettirdi .sonra tövbe çekip kalktım yerimden abdets aldım ağlaya ağlaya kendimi buraya attım .bellki güleceksiniz okurken ama beynim beni çok zorluyor yediğim içtiğim herşey beni zehirlicekmis gibi hissediyorum bir iş yapsam kalbim duracakmis gibi korkuyorum şu üç ayım bana zehir oldu resmen .enbaslarda rüyalarımda korkuyodum hep siyah seyelr göruyodum eşim yine bir hocaya danisti hicbiseyi yok psikolojik demis.ben napacagimi bilmiyorum kızlar çok dardayım sayfa dolusu yazdım ama dahasida var sizce üzerimde bişey varmıdır ondan mı böyleyim yoksa tamemen psikolojik midir ? Hamilelikte bu belirtiler başladıktan sonra asansörde kaldım eşim ve ailesi korona atlattı bunlar da çok körükledi ama ilk beliryiler birden başladı . Bilmiyorum şuan buraua neler yazdım kendimce içimi döktüm iyiki varsınız