15 aylık bebeğim var. 15 yıl çocuk istemedik. 15 yıl sonunda biraz da arkadaşlarımın ısrarıyla 1 defa korunmasız ilişki sonucu hamile kaldım. Çok pişman oldum, çok üzüldüm. Bebeğim doğdu, 1 yıl her günüm pişmanlıkla geçti. Ama bunu bebeğe yansıtmadım hiç. 1 yaşından sonra hareketlenip artık bilinçli ağlamaları, zorlukları başlayınca bu defa eşim fark etmese de gergin bir insan olmaya başladı. Gece ayrı odada yatmasına rağmen bebek ağlayıp susmazsa geliyor, sürekli konuşuyor. Ne biçim annesin, senden bi *** olmaz, geri zekalı vb. Gün içinde sürekli gergin. Herşeyi söylenerek yapıyor. Çocuk da etkilenip sürekli mızıklıyor. Eşimle konuşmaya çalışsam suçlu hep benim.Çocuk fazla ağlasa, kim bebek için gaz verdiyse ona götür sustursun diyor. Kafayı yemek üzereyim. 15 yıldır hiç bu kadar tartışmamız olmamıştı. Bebek doğdu evde huzur, mutluluk kalmadı. Eşimle saygı, sevgi bitti. Anlatacak kimse de yok. Herkes dışarıdan mutlu sanıyor. Bebeğimin 1 yaş fotosu bile yok. Tam giydirdim ağladı. Eşim kızdı, saçma sapan işlerle uğraşma diye.