kızlar artık dayanacak gücüm kalmadı artık ben bu kadar kötü bı insan olduğumu düşünmüyorum hiç mi kimse sevmez bı insanı önemsemez ne kendi ailem ne eşimin ailesi gözünde değerim yok nede eşimin hastane gün almak için gideceğim bir hafta sonra sezeryanım var bu güne kadar doğru dürüst kontrol ele bile gitmedim ama artık son günler büyük ihtimalle pazartesi günü sezeryan e gireceğim karnım aşırı büyüdü yürümeye halim yok aşırı derecede kansızlığım var doğum da kan verilecek zar zor randevu buldum aldım iki buçuk yaşında bide oğlum var evim hastaneye çok uzak iki otobüs le gidiliyor eşim beni hastaneye götürmeye tenezzül bile etmedi nede kimse oğluma baktı eşim işi bırakamam dedi kendim rezil bı şekilde oğlumla hastaneye gittim geldim iki gün oğlum uyudu kucağım da taşımak zorunda kaldım nts ye bağlandım ben kalkana kadar ağladı kimse ne yaptın ne dedi doktor diye bile sormadı dolmuş da oğlum uyudu inemedim az kalsın düşüyordum bide dolmuşcu bağırdı herkez içinde acele et çabuk in gibi daha ben tam inmeden hızla yürüdü kucağımda oğlum az kalsın dolmuşun altında kalıyordum bugün yine kontrol var ine aynı şekilde gideceğim oğlum açıkıyor tahlil ler kalıyor tekrar gidip gelemem diye hastane de beklemek zorunda kalıyorum yanıma para bile vermiyor aç bakledik akşama kadar bugün oğlum için yanıma yemek alacağım neyse asıl konu bana bunları yaşatıp izin alamıyorum diyen kocam kuzeninin karısını hasteneye götürüp geliyormuş meğersem kaynanam la birlikte ben de akşam ağladım neden böyle yaptın diye sonra kendini yerlere atıp bağırdı çağırdı beni itekledi evden atmaya kalkıştı annemi annesini aradı onlarda eşimi haklı buldu ben bu kadar değersiz bu kadar kötü müyüm arkamda iki çocuğum olmasa kendimi öldüreceğim ben artık dayanamıyorum ben ne yapayım akıl verin bana gitsem gidemem kimse yok kalsam böyle ben napayım