Kızlar oldum olası annemle anlaşamıyoruz. Zamanında herkes bunu yönetmiş, ezmiş,işine karışmış psikolojisi bozulmuş. Babamda ilgisiz sevgisiz vurdumduymaz, sahip çıkmayan bı adam olunca gelen vurmuş giden vurmuş. Bunların acısını annem hep benden çıkardı asabiyetinin çoğunu ben çektim benim ergenlik döneminde kardeşim oldu ondan sonra babam eve geç gelir oldu annemle daha da uzaklaştılar annemde iyice hırçınlaştı. Şiddeti de vardı belli bı yastan sonra git artık bu evden istemiyom evlen demeye başladı. Evlenme sürecim de çok perişan geçti. Benim sinirlerim de şimdi aşırı yıpranmış. Evine gidince 2 gün anca sessiz durabiliyoruz 3. Gün anlasamayip kaçıyorum. En son 10 gün önce baktım kavga edeceğiz ayrıldım evinden ertesi gün aradım kardeşime açtırdı telefonu konuşmuyor. Bende aramadım sonra kardeşimi aradım bayramda geleyim mi sinirleri yatisti mi falan dedim pek tavsiye etmem dedi. Eşimle gidiyoruz ama hep rezil oluyorum. Mesela son kavgada; emzikliyim bebek ağlayıp duruyo saat öğlen 12 oldu acıktım kahvaltı hazırlayan yok girdim mutfağa çay koydum biseyler koydum tepsiye serdim sofrayı bebeğimi 2 dakikalığına biraktimnormalde kucaktan hiç inmez neyse annem oturdu sofraya başladı kızmaya çayı koyuyomusum ocağa kaynaya kaynaya acıyomus, peynirin hepsini çıkarmıştım tabağa sıcakta kötü oluyomus vs vs söylenip durdu. Ben zaten sinirliyim bebek durmamış emip durmuş acikmisim öğlen olmuş bende dayanamadım cevap verdim baktım olay büyüyecek ayrıldım evden. Kavgalarının hep böyle şeylerden çıkıyor hep onun yöntemine göre iş yapılsın istiyor ama kendi yapmıyor. Bu anlattığım en küçük mesele. İlk bebeğimi kaybettigimde yaptıklarının cezasını çekiyor dedi, şimdi de bebeğim bı dakka durmayan hep ağlayan bı bebek gene ben yaptıklarının cezasını çekiyorum ona göre... Ya siz olsanız bayramda gider misiniz çok yoruldum artık yıllardır çekmekten günaha girmekten :(