19 yaşlmda evlendim aptsllık deyin çocukluk deyin ... Yani gerçekden o yaşlarda aklım eemiyormuş hiç biçey düşünmeden ne evliliği ne anneliği ne gelinliği ne kimlerle yaşayacağımı hiç bişey düşünmeden çocukca bir akılla evlendim ... İlk ay gebe kaldıç ve 9 ay sonra anne oldum ... Çok berbad lohusalık geçirdim ,gebelik sürecinde bile eşimdün doğru ilgi görmedim şiddet bile gördüm küçük bile olsa şiddet şiddetdir ... Kızım doğdu ilk bebeğim tecrübesizim çocuk aklındayım ... Ben ağlaya ağlaya kızımı uyuturken eşim horluyordu ... Zamanla tabii kızım büyüde zorluklar azaldı ... Ama mutsuz evliliğim vardı şimdi de yarıya yarıya yani ne mutlu ne mutsuz ya da daha çok mutsuz ... Kızım 15 aylık ve ben bu şartlara daha yeni yeni adapte oluyorum ... Kızım evde sıkılıyor bu yüzden bir kardeşu olsun iaderim onun dışında kardeş candır ... Kendimsen biliyorum bir ablaç var ve o benim her şeğim ... Kendimi düşünsem çocuk istümiyorum ama kızımı düşünsem istiyorum ... Ama doğursam bir tane daha piskolojim yime bozulacak gibi hiss ediyorum ama iki çocum olsun yaşları yakım olsun kardeş kardeşe oynasınlar birlikde büyüsünlür aynı benle ablam gibu çok isterim ... İçimi dökmek isdedim buraya kadar okuyanlara teşekkür ederim Hakkınızı helal edin