CENNETE GİRMEKTEN ALIKOYAN DAVRANIŞ: KİBİR - İnsanın kendi nefsini yücelterek diğer insanları küçük görmesi, onlara karşı aşağılayıcı tavırlar sergilemesi anlamına gelen kibir duygusu, cahiliye döneminde inanç ve ahlak boyutuyla topluma hâkim durumdaydı. İslam’la birlikte bu tür davranışlar sergilemek yasaklanmış, Peygamberimiz de mütevazı hal ve hareketleriyle insanlara örnek olmuştur. Ashabını bu tür duygulardan arındırmaya çalışan Hz. Peygamber, bir gün, “Kalbinde zerre kadar kibir bulunan kimse cennete giremez.” buyurmuş, bu sözü işiten bir adam da kendisindeki bazı duyguların kibir olup olmadığını merak ederek ona şöyle demişti: “Ama (her) insan elbisesinin, ayakkabılarının güzel olmasından hoşlanır.” Bunun üzerine Allah Resûlü, kişinin diğer insanları küçük görüp kibirlenmesine sebep olmadıkça bu tür duyguların bir sakıncasının bulunmadığına işaret ederek kibri şöyle tanımlamıştı: “Şüphesiz ki Allah güzeldir, güzelliği sever. Kibir ise, hakikati inkâr etmek ve insanları küçümsemektir.” (Müslim, Îmân, 147)