Şubat ayi .Babama kanser teşhisi konmuş,icimiz aciyor ama Hepimiz gülüyoruz , güclüyüz ,sürekli mutlu rolü yapiyoruz.Çünkü oyle olmak zorundayiz .
Baba zaten en güclümüz , en dirayetlimiz.❤️
Bazen hayat seni cok dayanıklı hale getiriyor.Mesela babanin kemoterapiden dökülen saclarini makineyle tıraş etmek zorunda kaldığında ...
Ve bunu yaparken tebessüm ettiğinde...
Hiç aglamadim yaninda hep güldüm , hep güldük
Ama bu videoyu cektigim gün gectim odaya, ağlaya ağlaya söyledim sarkiyi.Her seferinde durdurup baştan cektim .boğazım düğüm düğüm... Yutkunamadim.
Gözlerim dolu dolu, bagira bağıra söyledim❤️
bugün sabah izledim videoyu tekrar yine o günlere gittim.
Sadece sizinle paylaşmak istedim su an ❤️
Bu arada babam yendi kanseri , uzulmeyin.Sadece sarkinin anisini anlattim ❤️☺️