Merhaba,
Ben Almanya'daki yazıyorum. 2006 da evlendim. 2 çocuğun var. Eşimle severek evlendik. Şuan ailemle görüsmüyorum. Annem babam eşimi sevmiyorlar kardeşlerim dahil. İki farklı dünyalar. Farklı düşünüyorlar. Benimde farklı düşündüğümü kabul etmiyorlar. Hersey tartışmaya gidiyor. Biz ne karar verirsek verelim hep bi ama... diyecek birsey buluyorlar. Verdiğimiz kararlar kendi çocuklarımız hakkında bile ters çıkıyorlar. Yani hep kendimi savunmaktan usandım. Dediğime bile bakmadan hep o yaptırıyor dimi bunları sana. O sokuyor kafana bunları felan diye. Yada bana babam diyor sen bununla nasıl anlasiyorsun felan. Annem oğluma babasını (eşimi) kötülüyor. Babam babanın dediklerine bakma sen fazla. Biz çocuklarımıza şeker vs vermiyoruz yada az veriyoruz ona bile karışıyorlar. Her hafta alırlar çocukları ikiside bazen sırf tatlı yerle. Sonra da biz çekeriz kahrını. Çünkü alışkın degiler aktif oluyorlar uyumuyorlar. Oğlum ilaçlar kullanıyor hastalığı var doktor dedi şekeri şeyler yasak. Alüminyum içinde olan şeyler yasak. Ama onlar hep aksini yapıyorlar. Eşim defalarca konuştu babamla annemle ama yok. Bizde yedik diyor, ozaman oğluna söyle istemesin felan. Biz gene de yolladık dede nene diye ama onlar bildiğini yaptı. Gitmesem o mu yollamiyor oluyor. Gitsem hep birsey söylüyorlar beni kırıyorlar. Yani cooooook şeyler var. Eşim çoğu kez konuştu çok fazla tartışmalarimizdan kızınız üzülüyor yapmayalım diye ama 1 hafta iyi sonra sar baştan. Din olsun ,politika olsun ne istersen var. Bende evliliğimin ikincisi senesi felan di anneme dedim ki eşim hoşlanmıyorum babam fazlasıyla karışıyor lütfen konuş yapmasın. Yok dedi olmaz söyleyemem. Baban kabul etmez. Benimde fazla ne Annem ile nede babam ile büyük bi bağım hiç olmadı. Babam hep çalıştı Annem de ev alışveriş felan. Hiç dertleşmek felan yoktu ikisinlede. Bu hep böyle devam etti. Taki bizi bir günü babam ret edene kadar. Ne olduğunu anlayamadık. Mesajı ile yaptı. Aradık ne oldu felan diye eşimi azarladı yok yanında olsaydık bizi çok kötü edermisti felan. Sonra ben aldım tel sordum noldu neydi felan beni suçladı ben niye tele cikmamsim ona niye haber etmedim uyuduğumu öğlen. Ben zaten hastaydım çocuğumla öğlen yatım, ve nezaman sana haber verdim de şimdi verim. İyi dedim öyle olsun. Sonra malum corona dan dolayı her yer kapandı. Evde kaldık beni ne aradılar sordular.sirf arada bir çocukları aldılar okadar. Kardeşlerimde aramadı sormadılar, onların haber yokmuş. Ben yıkıldım ve çok kötü olmuştum. Babam da öyle Annem kardeşimi çağırmış (evli olan) baba biraz olayı unutsun diye. Ama beni düşünüp de ne aradı nede kardeşlerimden birini yolladı. Beni bu seneler içinde bitirdiler. Cok kırıldım yoruldum. Hiç birseyi anlayamadım. Eşim bana bu yönden Hiç kızmadı hep dedi sen aileni secmedin dedi senin suçun yok. Kendisi fazla görüşmedi ama oda olmadı gene söz oldu. Ben artık annemlere gittiğimde hep tiken üstünde gibidim. Öyle bir duruma geldim ki whatsapp dan bütün gruplardan ayrıldım o bile soru Oldu. Bunuda Eşim yaptı Oldu. Ben artık iyi değildim çok üstüme gelmeye başladılar. Paramiza karışıyorlar ne yapıyorsunuz siz yoksa ben anladım esin cok harcıyor sen onu yönlendir diye şeyler. Neler neler yaaaa anlatsam bitmez. Herseferinde de eşim tabiki sinirleniyoru biz huzursuz oluyoruz. Hep bir huzursuzluk oluyor. Ve ben arada kalıyorum. En çokta çocuklarımıza yapılan denilenler canımızı sıktı. Eşim bize cok düşkün. Ve sonuç artık ailem ile görüsmüyorum. Bunu da kabul etmiyorlar eşi izin vermiyor onu manipüle ediyor diyorlar. Beni nekadar krdiklarinin farkında bile değiller maalesef. Annem beni 3 ay sonar hayatından silmiş. Kendi whatsapp fotoğraf yerine kendisi iki gelini ve o fotoda bende vardim beni ama kesmiş öyle koymuş. Kardeşlerim dediklerim bana dönüş bile yapmadılar hepsini engelledin. Orada darilmislar. Küçük kardeşim evlendim davetiye halamdan gönderiyorlar oda telefon üzeri davetiye var kardeşin evleniyor HEPİNİZ davetlisiniz diye. Oda 2 hafta düğüne kalmış. Halam bir hafta sonra arıyor diyor ki yarın de kınası var gelirsen. Ben nasıl gelim ne elbisem hazır nede kuaför. Hem kardeşim neden gelmedin getirmedi davetiyeyi sordum? Yok eşi dedi zor kardeşin dedi. Eeee eh annem korkmuş benim eşim onlara kötü birsey derde hersey mahv olurmuş. Ve 1sene oldu görüşmeyeli doğru mu yanlış mı bilmiyorum ama eşimle aramada daha çok huzur var. Kavgamız bitti. Bunun farkına vardım. İçim de bir burukluk var biraz hüzün niye diye hak etmedim ben bunu. Ama içimden de gelmiyor geri dönüşü ve bunlar gene başlayacak. Çünkü kabul etmiyorlar dediklerimi nasıl hissettiğimi. Onlara aracı ile iletim ama yok öyle diyorlar. Ben kimse anlamıyor. Sizce de doğru mu yapıyorum? Neden peki içimde anlamadığım bir his var! Aynı semtte yaşıyoruz karşılaşmamak için dua ediyorum.