Ah ah hiç geçmeyecekmiş gibi geliyo ama o kadar hızlı geçiyoki anlamıyosun bile. Benimde psikolojim çok bozulmuştu hergün istisnasız hergün ağlıyodum akşam olsun istemezdim içime sıkıntı düşerdi. Eşim işten geliyodu daha nasılsın diyodu başlıyodum ağlamaya. Benim en büyük destekçim eşim olmuştu. Geceleri yattığımızda anlat içini dök derdi sadece ağlardım sarılıp sarılıp. Çocuklu hayata alışamamıştım sanırım. Ama inan bebişin biraz büyüyünce ona daha çok alışıyorsun herşeyi unutuyorsun. Şimdi kızım 6,5 aylık oldu haftaya işe başlıcam nasıl bırakıp gitcem diye ağlıyorum. Bebeğe alışamayan ben şimdi bırakamıyorum :) her anının tadını çıkar şimdi inan hiç o günleri yaşamamışım gibiyin