Eve kapanarak
Ne acı ama gerçek. Artık ne şartla olursa olsun dışarı çıkmak içimden gelmiyor.
Kalın kalın yazıyorum çünkü artık herkesin bu şekilde olduğunu düşünüyorum.
Bebek arabası ile giderken biri arkamdan gelsin istemiyorum. O an tek düşündüğüm evladım. Ya bana birşey yaparlar sonra oğluma da zarar verirlerr endişesi hatta paranoyası.
Yolda yürürken dükkan aynalarına bakıyorun arkamda adam var mı diye.
Kafayı yemek üzereyim o yüzden eşim olmadığı sürece çıkmak istemiyorum. İşin kötü tarafı onunla bile çıkmak istemiyorum biri birşey derde başı belaya girer diye.
