Bazen okadr yorgun hissediyorum ki kendimi ama iki evladıma bakınca çokta şükür süz olma diyorum kendi kendime neden hep ben iyi olmak zorundayım bukadarmi zor karşılık bulamamak eltimin ailesiyle konuşmuyorum diye kayınvalidem görümcem diğerleri bana tepkili mesafeli sanki onlarla başa çıkmış gibi aynı köyde oturdukları için oğluna ve bize tavirlılar kayinbabamı bile bizden soguttular ben dışardan bir gelinim diye içlerine girmiyorum diye ne para istiyorum nede pul onun ailesi değerli ise benimki ne acaba benimkilerin hiç zararı yok halbuki dünyanın bir ucundalar ben beklemiyorum ama onlar hepbir beklenti icindeler herkesi mutlu eden benmi olayım çünkü ailesi fesat buna sebep muhattap olmuyorum