Eskiden arkadaşlarımı hayatımdaki insanları çok önemserdim, elimden gelenin fazlasını yapardım..ama o karşılığı göremezdim ve değersiz hissederdim..iş ortamında da çok dert edindim bunları..ancak zamanla bunu önemsememeye başladım, önceliğim ailem gerisi çok önemli değil..beklenti içine girmeyince o kadar hafifliyor ki insan..ki inanın çağ bencillik çağı, herkes kendi telaşesinde, değer yargıları çok değişti..çok sayıda arkadaşın olması önemli değil, 1 tane olsun ama sağlam olsun yetiyor fazlasını kafa da kaldırmıyor bir süreden sonra..