18imde gençlik çağında tuttum ilk senin ellerini Ben toy sen körpe minik kızım Sen apalamayi öğrenirken bende savaşmayı öğrendim hayatla Sen anne demeyi öğrenirken bende anne olmayı öğrendim Seninle hayata baskaldirmayi susmamayi öğrendim senin çığlıkların kadar güçlüydu duruşum sonra bir minik el daha katıldı hayatıma Yaş 23 artık daha olgunum seninle minik kızım her koşulda gülmeyi öğrendim seninle mutlu olmayı öğrendim bazen hayatın kafaya takılacak birşey olmadığını öğrendim Yaş 33 sen girdin hayatıma oğlum en zor zamanımda dönüm noktamda ( bu ara eşimden boşandım) Seninle göz yaşlarını silmeyi öğrendim peçete ile gözyaşları mi sildiginde acimi içime gommeyi öğrendim sırtıma saplanan bıçakları minik ellerini tutarken hissetmedim bile
Sizinle kullerimden silkinmeyi yeniden yeniden kalkmayı umut etmeyi dua etmeyi ve vazgeçmeyi öğrendim .şimdi ise son gülüm evimin meyvesi olgunluk cagim herşeyi görüp geçirmişken minik kızımla yeniden görmeyi sevgiyle görmeyi öğrendim herkes neden doguruyorsun derken ben seninle aile olmayı öğrendim minik kızım sen geldin kirilan kalblerimize umut oldun sen geldin iki ayrı dünya bir oldu seninle hala mucadele etmeye devam etmem gerektiğini ogrendim.iyiki varsiniz canım evlatlarim