Eşim, işinden dolayı benim yaşadığım memlekette. Kendi memleketi küçük ve iş imkanı yok. Bundan dolayı kardeşleri hep eşlerini bırakıp gurbete bizim yasadigimiz yere yakın yerlere çalışmaya gelmişler. Eşim fırsatını bulsa hiç durmayacak hemen memleketine gidecek.. bundan çok korkuyorum. Çünkü onun yaşadığı yerde hickimsem yok ve 12 saatlik uzaklıkta.
Burada durmak istememesinin sebebi de, abilerim.. 5 kardeşiz tek kız benim. 4 abim var. abilerim bekarken eşim uzak memleketten diye çok sıkıntı.cikardilar ben de çok eziyet çektim
Evlendikten sonra eşimi tanimaya başladılar guvendiler karakterini çok sevdiler Maddi manevi her türlü yardimci oldular/oluyorlar da..
Hamileyim, eşimin abilerinden ailesinden çocuğuma hiçbir şey görmedim. İlk çocuğum olacak neredeyse her şeyi kendi abilerim aldı.
Enişte buralarda tektir sıkıntı etmesin kendine diye çabalıyorlar.
Ama eşim, abilerimin bekarliktaki sertliklerindenn dolayi bir türlü yakınlık kuramıyor. Abilerimi sürekli eleştiriyor.
Bizde kardeş bağları çok daha kuvvetli eşimin ailesine göre. Böyle olsun istemiyor mesafeli uzak durmak istiyor.
Halbuki abilerim aile hayatıma karışmaz. Eşime karışmaz. Ama sık sık arayıp sorarlar beni ve üzerimde tam destekçiler. Abilerim dağ gibi duruyorlar arkamda desem yeridir. Eşim bu durumdan rahatsız...
Ne yapmalıyim eşimi de çok seviyorum ve eşimle çok iyi anlaşıyoruz.. ama abilerimle böyle messfeli olmasını istemiyorum