Kızlar annem var ama kendimi annesiz gibi hissediyorum varlığıyla yokluğu bir gibi 38 haftayım destek olacağına köstek oluyor herşeye herşeyi kendim yaptım temizliği yerleştirmeye vs eşimle birlikte ondan Allah razı olsun kaç haftalık hamileyim arar bende ararım annem oldugu için boşuna arar yani insan sorar agrın sızın varmı yok mu vs cumartesi doktor kontrolum vardı çatı muaynesi yapıcak tı doktor kastım kendimi cok bakamadı nese dedim anneme işte sezeryan olabilirim belki dedim korkuyorum zaten bana dediği bağırarak yaptır o muayneyi sezeryanı aklından sil kuzenin kadar olamıyorsun sezeryan annelik değildir Allaha karşı gelmektir vs saçma sapan laflar ediyor dahada sinirimi moralimi bozuyor başkalarının annelerini görüyorum arkadaş gibilir benimki hiç öyle değil psikolojim iyice bozuldu doğumu düşünmekten kafam dağılsın diye annemlere gideyim diyorum gidince kafam şişiyor babamla tartışıyorlar zaten muhabbet desen yok yatıyo hep oram buram agrıyor deyip duruyor