Ya şu son iki aydır o kadar yoruldum ki hem psikolojik hem fiziksel.. Babam hastalandı hastanede 10 gün yatması gerekti annem refakatçi olarak kaldı bende 2 küçük çocukla 10 gün 3 erkek kardeşime baktım kardeş derken hepsi koca adam en büyüğü 29 en küçüğü 18 yaşında çok zor oldu arkalarını toplamak vs. Her neyse babam iyileşti döndü bende eve geçtim tam yeniden düzenimi oturttum ananem vefat etti annem orda kaldı 1 hafta ben yine iki çocukla onlara geçtim bu kez babamda vardı yani 2 çocuk 4 adama baktım artık dermanım kalmadı eve geçtim bi daha gitmem derken erkek kardeşim motor kazası yaptı ayağı altında 2 ay kalacak ve her gün arayıp gitmem için yalvarıyor çocuklarıma aşırı düşkünler onları görmeyince sıkılıyor bende gidip 2 gün daha kaldım ve kazadan iki gün önce ev tadilata girmişti birde üstüne bu dağınıklık annem sürekli arayıp yardıma gelir misin diyor 1 gün gidip yardım ettim ama çocuklarım mağdur oluyor . Aksilik 1 hafta önce babam yine rahatsızlandı hastaneye yatırdılar bana demezler mi gidip sen kal diye şaka gibi yaaa ben nasıl kalabilirim çocuklarım bensiz duramaz birine bırakmam imkansız e gidip çocukla da kalamam kafayı yedim. Eşim sagolsun ben gider kalırım bi gece dedi ve o gitti. Az önce de annem aradı dün badana yapılmış bugün yardıma gelebilir misin dedi şok oldum ya ben o haldeki bj eve bu çocuklarla gidip nasıl temizlik yapicam tek kız olduğum için bütün sorumluluk bende olması gerekiyormuş gibi davranıyorlar artık çok bunaldım üstelik evlerimizde çok uzak metroyla 1 saatlik mesafe de git gel aşırı yoruldum yaaa nolur bi akıl verin artık ne diyipte reddeyim ben bunları beni bitirdiler artık yaa.