Merhaba herkese. Biraz uzun olabilir baştan belirteyim. 2 sene önce evlendim. Gorumcemler seni istemeye gelicez şunu aldık böyle plan yaptık falan demişlerdi gelmediler eşim tek başına geldi. Düğünüm olmadı sadece nikah yaptık çünkü az da olsa destek olan kimse yoktu ancak yemedik icnedik evimizi duzduk. Sonra hamile kaldım. Doğum yaptım. Annem geldi doğumumda. Annemde çok iğneli bı insandır. Sürekli laf soktu her şeye bir kulp buldu bir hafta kalıp gitti. Sonrasında gorumcemler geldi bende inanamadim ama geldiler. İki takım kıyafet almış oğluma sağolsun. İlk bebeğim acemiyim çok korkuyordum sürekli ağlıyordu. Görümcem tutturdu eşyalarınızı satalim bizim memlekete yerleselim çocuğu buyuturuz yalnız kalmazsın hep yaninizda oluruz dedi. Yok dedim eşim başladı bu sefer gidelim burda kimsemiz yok çocuk küçük. Derken tamam dedim. Yemeyip icmeyip aldığımız eşyayı sattık ama gerçekten çok korktum bebeğim küçüktü beni anlayan anlar. Neyse onların memleketlerine yerleştik. 6 ay geçti yuzlerini 2 kez anca görmüşümdür. Hasta oldum gelen giden olmadı. Bebeğim hasta oldu hastanelere düştük arayan soran olmadı. Maddi sıkıntı çok çektik. Tabiki bunda kimseyi suçlayamam en büyük hata benim. Sonuç daha önce yaşadığımız yere geri döndük. Para sıkıntısı çok çektik çünkü cocuguma bez mama alamadım. Şuan çok şükür maddi sıkıntım yok ama üzerine oturduğum koltuk bile bana ait değil. Eşyalı öğrenci apartinda kalıyoruz. Halimize bin şükür ama çok pişmanım her şeyin 4 dortluktu mahvettik kendime çok kızgınım. Sizinle paylaşmak istedim