Üniveristede tanıştık 4 yıl sevgililik hayatımız oldu tabi biz bu dönemde çok kez ayrıldık çok kez barıştık ama hep benim cabalamamla oldu . Beni çok sevdiğini ama birlikte yapamayz dedi . Ben dik başlı benim dediğim olacak kimse sözümden çıkmayacak herkesi ben yöneteyim kafasında sinirli ve sinirlenince ne dediğini bilmeyen biriyim malesef . Eşimde tam benim tersim . Neyse öyle böyle derken üniversite bitti atandık evlenme kararı aldık ben tabi bu süreçte eşimin ailesuni hiç bir şeye katmadm eşimi iclerinden aldım alışveriş i ev eşyası yani akla gelebilecek herşeyi eşimle yaptım çok iyi birisi . Ama Ara ara derdi zor bizden olmaz diye benim tavrıma halime bakardı.bu arada 4 yıllık evliyiz . Tabi Evlendik herşey güzel başladı ilk bebegime hamile kaldım 7 aylık doğum yaptım ve vefat etti işler ondan sonra daha da sarpa sarmaya başladı. Çok üzüldük ve benim olmayan piskolojim daha da bozuldu. Artık hiç bir şeye tahammülüm kalmamıştı en ufak şeyde ailesi kendisi sülalesi hepsine ağzımdan gelen gitti . Sessiz kocamı kendimi benzettim bu dört sene içinde . Artık.en ufak şeyde ikimizde hemen sinirleniyoruz ve ben artk sessiz kalırken eşim başlıyor. Üzgünüm keşke zamanı geri alma imkanım olsa elimde olanın kıymetini bilirdim. Artık evliliğimiz kızım için devam ediyor galiba çünkü aramızda karı koca ilişkisi de yok hiç bir şekilde birbirimize dokunmuyoruz . Kızım için güzel anlaşan anne baba rolünü oynuyoruz. Diceksiniz ayrılın diye çok kez o noktaya geldik bitsin dedik ama bitiremedik neden bilmiyorum ama bizden aile olmaz derken evlendik çocuklarımız oldu bitsin artık dedikçe bitiremiyoruz. İnsanın kaderi güzel olacak evet ama galiba biraz da bizim elimizde . Güzel olan herşeyi bu sekiz sene içinde içine ettim oturup oturup ağlıyorum herşeye artık. Anlatacak kimsem olmadığı için buraya içimi dökmek istedim .