Işleri kendisi yaptı. Çamaşır bulaşık temizlik yemek vs. Allah razı olsun. Ama. Ama. Ben hamile oldugumu öğrendiğimde eşim diyordu annem gelecek yardıma. En baştan söyledim kimseyi istemiyorum demistim. Ama benim yerime karar vermişler. Kadın 1 ay kaldı bizde. Gelinimin sütü yok diye sülaleye yayın yaptı (ilk 4 5 gün sütüm az geliyordu bence gayet normal bisey), her sefer gelip sutun geldi mi geliyor mu neden gelmiyor diyip duruyordu o da ayrı bir konu. Birileriyle konuşurken telefonda anlatıyordu evet dikişi var falan diye. Yahu benim doğum yapan bölgemi niye anlatıyorsun sen herkese. Kızımı emzirirken hep gelip kızımı öpmeye çalışıyordu. Yanı benim memem açık o da yaklaşıyor oraya. Kızımın bezini değiştirirken hep koşa koşa geliyordu ne iş yapıyorsa bırakıp. Neden? Cevabını daha bilmiyorum. Odama kapı çalmadan dalıyordu. Kızımı hep kucağımdan alıyordu. Yanı ne bileyim. Eşim yanimdaydi işleri herşeyi kendisi yapabilir. Ben zaten rahat edemiyorum evde başka birisi varsa. Tuvalete gidemiyorum. Sadece doğumdan sonra değil. Benim camaairlarimi başka birisi ellediyse de değişik bir duygu yaşıyorum. Yapardık kendimiz. Bir şekilde idare ederdik. Ama o 1 ay bizde kaldığından sonra ortamızda bir soğukluk var. 2 sene oldu doğum yapalı. Eşimi hala da affedemiyorum bu konuda. En önemli dönemlerimi yanlız yaşamak isterdim. Duygularımı dipinden hissetmek isterdim. Yardım gerekirse cagirirdik.