Ben ve kız kardesimde ailevi sorunlardan dolayı sizin gibi kendimizi yiyeceklerle mutlu ettik. Kız kardeşim boyu 1.60 110 kilo oldu. Benim 1.65 105 kiloyu gördük. Defalarca iki kardeş bu konuyu konuştuk. Hayatta mutlu olamadigimiz için yiyerek mutlu ettik kendimizi. Hayatımin en güzel yaşlarını kilolu geçirdim. Esasında cocuklugumdan 21 yaşına kadar zayıftım. Aklımız erince psikolojimiz bozuldu. Psikolojik destek almakta toplumda deli olarak algılandığı için. Psikologa gidip derdimizi paylaşıp içimizi dökmek yerine, ne yiyelimde mutlu olalım dedik. Kardeşim evlendi, mutlu olurum sandı olmadı. Zaten kiloluydu doğum yaptı hamileliginde bu kadar değildi dogumdan sonra kilo verecegine daha çok kilo aldı. Bende evlendim eşim durmadan zayıfla yeme rejim yap daha çok gençsin ben senin yemende icmende degilim sagligindayim diyerek bana zayıflama çayı aldı. Hem yedim hem zayıfladım 105ten 85 e düştüm. Çayı icmeye devam etseydim dahada zayiflardim fakat 85 te hamile kaldım. Şimdi diyorum ki iyiki kocam bana baskı uygulatip zayifla demiş. 85le hamile kaldım 21 haftalık hamileyim 10 kilo aldım. Birde 105 le hamile kalsaydim 115 kilo olur 130 kiloyla yaşarsam doguma giderdim artık. 95 oldum 10 kilo daha alsam 105le doguma giderim. Dogumdan sonrada yine zayiflama çayına rejime devam. Alışmışız yemeye, ye tabağında kalmasın, o tabak bitecek, çöpe gitmesin günah, cümleleri ile büyüdük hala daha aman tabakta kalmasın patlayana kadar yiyeyim. Eşimde aileside hiç oyle değiller. Yiyebildiklerini yerler yiyemedikleri tabakta iki kaşık kalsada çöpe gider. Artık bende öyle yapıyorum. Sadece şunu anladım zaten bünyemiz kilo almaya müsait. Normal insanlar gibi doyuncaya kadar yemek yerine, az yiyip sık yememiz gerekir. İlla doymayı beklemeden tokluk hissi oldumu yememeliyiz. Benim psikolojik sorunlarimi aşmam 2 seneyi buldu. Birde ben hayatım boyunca çok kilo alıp verdim. Öyle 3 5 kilo değil. 15 18 20 kilo aldım verdim. Zayıflık duygusunuda şişmanlık duygusunuda biliyorum. İnsanın zayıflayınca kendine özgüveni geliyor. Eğer hayatta bizi üzen şeyleri kabullenirsek, gerçeklerle yüzleşip , güzel şeylere kafamızı çevirirsek. Kendimize hobi , el işi, kitap, belgesel, yada vakit ayirabilecegimiz başka şeyler bulursak. Sonra kafamizada zayıflamayı koyarsak, kendimize kademeli zayıflama uygularsak. Önce 5 kilo vercem sonra bi 5 daha hedefim önce şu gibi. Midemiz patlayana çatlayana kadar yemek yerine az yiyerek mutlu oldugumuzuda bilsek. İlla paketin sonunu görene kadar ve bittiğini anlayana kadar yemek yerine şimdi yedim mutluyum sonra yine yerim mutlu olurum gibi kendimizi motive etsek. Nasıl olur? Ben hamileyim diye yine kendimi saldım. Şimdi tansiyonlarim oynuyo böyle devam edersem ya beyin kanamasi ya kalp krizi geçircem. Topla dedim kendini. Tamam anladık rejim rejim rejim bıktın hamilesin diye firsat bu firsat yedinde yedin. Gidişatım hiç iyi değil. Bende herşeyin farkındayım. Vücudum kiloyu kaldırmıyor. Sizin boyunuz uzun kilonuzda fazla yokmuş. Yol yakınken geri dönün. Benim vermem gereken şimdilik 30 kilo varkenki hamileyim dahada alırım ,sizin 17 kilo var. Yolun başindasiniz. Sonunuz benim gibi olmadan mutluluğu yemeklerde aramayı bırakın.