Canım dediğin gibi çoçuk bu sınırları yok o yüzden bu sınırları biz belirlemeliyiz.Benim kızım otobüslerde demirlere tırmannıyordu hareket ederken yürümek istiyordu ve kesinlikle dinlemiyordu kaç kere otobüs şoförü bile uyardı sonra öfkelenip kızıyordum iyice, ondan sonra birax dinliyordu.Dedim ki kendi kendime ;yeter artık ,ne yapabilrim,nasıl olacak nerde yanlış yapıyorum.Seçenek sundum burda koltukta mı oturmak istersin yoksa annein kucağında mı.kaltığı an ya da seçmezse ben seçiyorum o zaman kızım diyip,kucağıma oturttum ve sıkıca tuttum çok ağladı otobüsü yıktı kaçkere ,geri adım atmadım hiçbirinde.şimdi alıştı ikisinden birini kendi seçiyor ama zamanında çook ağladı.Kısacası kararlı olmak ve sınırları çizmen gerek.Ben olsam oğlum yanlız bir şekilde burda oynamak mı istersin yoksa eve gitmeyi tercih edersin.tabi ki kararlı ve sakin bir şekilde.Tehditvari vs olmayacak.öncesinde uyarmadan alıp giderden ceza oluyor ama öncesinde böyle seçenek yaparsan kendi tercihi oluyor ve sonucunu da kabullenmek zorunda.Birkaç sefer denesen o da öğrenir.Yalnız oynamıyorsa eve gitmeyi tercih ediyorsun diyip alıp götüreceksin ağlarsa yanında olup sarılacaksın ama taviz vermek yok eve sakinleşmesine yardım cı ol sarıl konuş senin tercihindi vs diyip.