Merhaba kızlar hamileligim boyunca içimi rahatlatan içimi döktügum tek sayfaa insan burda kendini birileri anlayınca iyi hissediyor.Çok şükür doğumum oldu Allah herkese nasip etsin 1 haftalk olduk.Lohusalik dönemindeyiz en zoruda bu dönem sanırımm ben direk evime gelmek istedimm daha rahat ederim diye annemle kayınvalidem yedekleşe kalıyor yanımda.Şmdi eşimde izne ayrıldı eşime diyorum artk kendi kendimizi idare edebiliriz gelmesinler yorulmasnlar diye eşimle baş başa kalmak istiyorum ama oda korkuyor biz bakamayız diye çok bunaldım kzlarrr bazen bi hüzun çöküyo annengilin kaynanamın yanjnda aglayamıyorum gidiyorum lavboda aglıyorum sanki böyle hayat durdu benin için icim daralıyo bi evladıma bakınca mutlu oluyorum.Sanki eşim beni sevmiyor istemiyor çok çirkinleştim beni aldatacak dışardaki kzlara bakacak hissine kapılıyorum eşime güveniyorum ama bu düşünce 1 haftadır gitmiyor bende sizlerde benim gibi yaşadınz mı bu durumu sizce ark eşimle tek kalmalımîyım ? Nasıl atlattınız bu piskolojiyi nolur yardım edin